Ο ανθρώπινος πόνος. Γράφει ο Κώστας Βασιλάκος.

  Αρκετές φορές χρειάστηκε να επισκεφθώ νοσοκομεία του λεκανοπεδίου Αττικής, σαν ασθενής, συνοδός αγαπημένων προσώπων, επισκέπτης. Κάθε φορά που περνάω την κεντρική είσοδο, αισθάνομαι ν’ αφήνω πίσω μου μια ψεύτικη ευδαιμονία και να φοράω στο κορμί και την ψυχή μου τον ανθρώπινο πόνο. Άνθρωποι με θλιμμένα μάτια, ανήσυχο βλέμμα, στερημένο χαμόγελο, παλεύουν να κρατηθούν στο φως. Ψυχές που γλύφουν τις πληγές των σωμάτων τους, να αντέξουν οι κιβωτοί μέχρι να πετάξουν ελεύθερες στον ουρανό. Εξαίρεση στη μουντή πραγματικότητα αποτελούν οι λευκές μπλούζες και τα ρούχα του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.…

Περισσότερα