Του Αριστείδη Ζαννίκου Τον Μάκη τον γνώρισα το 1965. Βρεθήκαμε συμφοιτητές στην Πάντειο Σχολή. Σπουδάσαμε και οι δυο πολιτικές επιστήμες και δημόσια διοίκηση. Εκείνος Αθηναίος, εγώ Χιώτης, ήταν φυσικό να χωρίσουν οι δρόμοι μας μετά την αποφοίτηση από την Πάντειο. Όμως, διατηρούσαμε επαφές έστω μέσω τηλεφώνου. Κουβεντιάζαμε επαγγελματικά και οικογενειακά θέματα, τα πολιτικά και, από κάποια χρονιά και μετά, προβλήματα υγείας. ΄Ηταν το 2002 όταν, ένα σπάνιο, άκρως σοβαρό και συχνά θανατηφόρο αυτοάνοσο (το σύνδρομο Μόσχοβιτς που καταστρέφει τα αιμοπετάλια), ήταν η αιτία άμεσης μεταφοράς μου (με αεροπλάνο…
ΠερισσότεραΣτη μνήμη φιλικού ζευγαριού που “έφυγε” από κορωνοϊό
