του Αλέξανδρου Οικονόμου Εμύρισε η Άνοιξη η φύσις αναστήθει, μα βγαίνει ένα παράπονο απ ΄ του φτωχού τα στήθη. Γιατί γι ΄ αυτόν η χειμωνιά για πάντα έχει ριζώσει ο πόνος και η θλίψη του, δε λέει να μερώσει. Αναζητά τη θαλπωρή να φύγει απ ΄ το Χειμώνα ν ΄ ανθίσει μέσα στην ψυχή βιολέτα κι ανεμώνα. Βογγά σπαράζει με καϋμό για της ζωής τα πάθη γιατί η μοίρα κι οι άνθρωποι να κάνουν τόσα λάθη! Βλέπει το μίσος, την ψευτιά, παντού να κυριαρχούνε κι…
ΠερισσότεραΑΝΟΙΞΗ
