Γράφει ο Νέστορας Ξυλάς
Η είσοδος της Πληροφορικής στις τάξεις του Δημοτικού δεν είναι από μόνη της κάτι κακό αν και όλες σχεδόν οι έρευνες λένε ότι σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά δεν πρέπει να ξεπερνούν το μισάωρο μπροστά σε μια οθόνη. Δυστυχώς όμως στο σημερινό σχολείο και η πληροφορική δεν ξεφεύγει από τη στενή αντίληψη του εκπαιδευτικού μας συστήματος για τη γνώση. Η πιο οργανική πρόσδεσή του με την αγορά εισάγει τον ΗΥ χωρίς κάποιο ιδιαίτερο και ουσιαστικό παιδαγωγικό στόχο, παρά μόνο για την «εργαλειακή» εξοικείωση των παιδιών ώστε αύριο να παίξουν το ρόλο του νέου φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού στις διάφορες επιχειρήσεις. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ολοένα και μεγαλύτερη αυτοματοποίηση της παραγωγής με υπολογιστές, τη ρομποτική χρειάζεται και το αντίστοιχο εργατικό δυναμικό.
Ο δάσκαλος έχει βέβαια το ρόλο του στην ανάπτυξη και του συναισθηματικού κόσμου των παιδιών, των αξιών της αλληλεγγύης, του αγώνα και της συλλογικότητας αξιοποιώντας και τον ΗΥ ως μέσο. Αυτό θέλει την τέχνη του ανάλογα με την ηλικία, την τάξη, τον κάθε μαθητή. Είμαστε όμως στο επίπεδο της «διαίσθησης» και του αυτοσχεδιασμού χωρίς ένα σαφές ολοκληρωμένο παιδαγωγικό πρόγραμμα.
Το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, δυστυχώς το μόνο, επεδίωξε να αντιδράσει σε αυτό το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που ήρθε στο όνομα του «να δοθεί επιτέλους στη Γ’ Λυκείου ένας στόχος». Μεγάλη Δευτέρα, στα μουλωχτά. Στην πραγματικότητα έχουμε κυριολεκτικά την αποστέωση της τελευταίας τάξης του Λυκείου από μαθήματα γενικής παιδείας, την ενίσχυση του εξετασιοκεντρικού του χαρακτήρα. Διαμορφώνεται ένα ακόμα πιο ταξικό και προσανατολισμένο στην εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση και ακόμα πιο απογυμνωμένο από την απαραίτητη γενική μόρφωση Λύκειο. Αλλά και στο επίπεδο των Πανεπιστημίων, επιδιώκεται η μεγαλύτερη πρόσδεση της παιδείας στο το άρμα της αγοράς. Εκτιμάμε ότι θα ενταθεί ο ανταγωνισμός και οι μορφές κατηγοριοποίησης και της φροντιστηριοποίησης του σχολείου, γι’ αυτό και χαιρετίστηκε από τους ιδιώτες φροντιστηριάρχες.
Η πρόταση η δική μας-του ΚΚΕ-, για Ενιαίο Δωδεκάχρονο Υποχρεωτικό Σχολείο για όλους ξεκινά από τη φιλοσοφία ενός Σχολείου που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει τα παιδιά. Στις ηλικίες αυτές, το σχολείο έχει την υποχρέωση να ανοίγει τους ορίζοντες των νέων, για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες κλίσεις και τις ικανότητες κάθε παιδιού, τα ενδιαφέροντά του, να προάγει την πρωτοβουλία, την εφευρετικότητα των νέων. Στοιχεία όμως που συνθλίβονται από τα «υλικά» της επιχειρηματικότητας, της αγοράς, του ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα οποία οικοδομείται το σημερινό Σχολείο. Υλικά που δημιουργούν άγχος στα παιδιά στη λογική «ο θάνατός σου η ζωή μου».
Νέστορας Ξυλάς
Δάσκαλος Πληροφορικής
