ΔΙΗΓΗΜΑ. Αλέκος Χατζηκώστας: Καθολική…αγάπη.  

 

Καθολική…αγάπη

Της το είχε ζητήσει κι ας είχε τις αντιρρήσεις της.

«Θα ήθελα σε αποχαιρετήσω καθώς φεύγεις. Ένας Θεός ξέρει, αν ποτέ σε ξαναδώ»

Ίσως η λέξη Θεός την έκανε να λυγίσει και να το δεχτεί. Άλλωστε είχε διαπιστώσει την πίστη της τους μήνες αυτούς που έκαναν παρέα. Όταν τα πρωινά της Κυριακής άκουγε από το ραδιόφωνο τη λειτουργία, όταν φορούσε πάντα έναν μεγάλο σταυρό στο λαιμό της, όταν προσεύχονταν όπως του ’λεγε τα βράδια της. Ήταν Καθολική και αυτός τουλάχιστον στην ταυτότητα έγραφε «Χριστιανός Ορθόδοξος».

Δεν τον πείραζε το χειμωνιάτικο βραδινό κρύο, να ξεροσταλιάζει στην κολώνα της ΔΕΗ έξω από το σπίτι που νοίκιαζε, περιμένοντας να κατέβει στο αυτοκίνητό της- «το μωρό της» όπως το αποκαλούσε- για να ξεκινήσει για τον μακρινό Βορά, στη χώρα της. Η ολιγόμηνη αποστολή της από το Πανεπιστήμιο όπου εργαζόταν είχε πια τελειώσει και ο δρόμος της επιστροφής ήταν μονόδρομος.

Την προηγούμενη μέρα στη ταβέρνα δεν μπορούσε να κρύψει- αυτή η συνήθως «ψυχρή Βορειοευρωπαία- τη στεναχώρια της. Αυτός όμως δεν έκρυψε τα δάκρια του. Το να χάσει ένα άνδρας το «κύρος του» είναι πολύ μικρότερο από το να χάσει αυτό που αγαπούσε.

Η γνωριμία τους τυχαία, μέσα σε ένα επιστημονικό συνέδριο. Και μετά έγιναν αχώριστοι. Σαν μαθητούδι να ανυπομονεί για κάθε της τηλέφωνο, για κάθε της μήνυμα, για κάθε τους ραντεβού, για κάθε της λέξη μ’ εκείνα στα σπασμένα της ελληνικά να του γαργαλάνε τα αυτιά και κυρίως το μυαλό. Άλλωστε η αγάπη της για την Ελληνική μυθολογία της έδινε πολλά εφόδια για να καταλαβαίνει καλύτερα τη ψυχολογία του. Όσο για τα μάτια του να μην χορταίνουν να βυθίζονται στο απέραντο γαλάζιο των ματιών της.

Δεν ήταν αμάθητος από γυναίκες. Όμως μπροστά της ένιωθε αδύναμος, «άβγαλτος». Τον ενθουσίαζε ο τρόπος που έβλεπε τα γεγονότα, το αίσθημα της προσφοράς και αλληλεγγύης που διέθετε, αλλά και εκείνες οι παρατηρήσεις όλο νάζι που του έκανε.

Αυτός σκέτη την έπινε την «Μαλαματίνα», ενώ αυτή πάντα με «Κόκα-Κόλα». Και μετά. την ώρα του γλυκού, αυτή προτιμούσε αυτά με σοκολάτα και αυτός, αυτά με την κρέμα. «Ασυμφωνία χαρακτήρων» της έλεγε γελώντας πώς είναι και αυτή να του λέει- αλήθεια που το έμαθε ; – «εξ’ αντιθέτων πηγάζει η αρμονία» ενώ όταν η συζήτηση πήγαινε για το μέλλον τους να του γράφει σε χαρτοπετσέτα εκείνο το «Ουδέν κακόν αμιγές καλού».

Το προηγούμενο βράδυ στη ταβέρνα είχαν ανταλλάξει δώρα αλλά και υποσχέσεις «να μην χαθούνε». Και ας γνώριζε πώς ήταν ριζωμένος στον τόπο του  και πως δεν εξαρτιόταν πλέον από μέρους του να ξανασμίξουν.

Τα φώτα στο σπίτι που είχε νοικιάσει έσβησαν. Την είδε να κατεβαίνει. Το αμάξι είχε φορτωθεί από την προηγούμενη μέρα για το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής. Μαζί και η συνάδελφός της που θα γύριζαν αντάμα. Την άφησε και τον πλησίασε.

Είδε για πρώτη φορά τα μάτια της κατακόκκινα. Την αγκάλιασε θέλοντας να κρατήσει έστω και για λίγο την ευτυχία στα χέρια του. Να παρατείνει την παρουσία της, στη ζωή του.

Αισθάνθηκε να του βάζει κάτι στη τσέπη του μπουφάν του.

Την είδε ν’ απομακρύνεται, να μπαίνει στο αμάξι, να του σηκώνει το χέρι και να τον αποχαιρετά βάζοντας μπρος στο αμάξι της.

Και τότε ξέσπασε. Πώς το σιγοψιθύριζε μήνες τώρα το γνωστό τραγούδι; «Ότι αρχίζει ωραίο/ τελειώνει με πόνο».

Κίνησε τον δρόμο της δική του επιστροφής. Έβαλε τα χέρια στις τσέπες και τότε τον άγγιξε. Ήταν ένας μικρός φάκελος. Λίγες οι λέξεις στο σημείωμα που περιείχε…

«Σου αφήνω το ροζάριο μου. Ότι πιο πολύτιμο, έχω. Για να σε φυλά και να αισθάνεσαι ότι πάντα θα είμαι δίπλα σου».

Αλέκος Χατζηκώστας.

……………………………………………………………………………………..

Ο Αλέκος Χατζηκώστας είναι Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες.

Έχει εκδώσει 9 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους ενώ στα τέλη του 2019 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή:’Μακρινή παρουσία’ /εκδόσεις άλφα πί -Χίος.

Γνώριμος και αγαπητός στη στήλη από παλιότερες συμμετοχές του ο Α.Χ., επιστρέφει κοντά στους Χιώτες φίλους του διηγήματος με το ‘Καθολική…αγάπη’.

Κριτικό σχόλιο:

Γλαφυρή περιγραφή της σύντομης σχέσης  ενός ζευγαριού που συναντάται τυχαία, με την ηρωίδα γυναίκα με ενσυναίσθηση,τρυφερή και δοτική . Κανείς από τους δύο όταν θα φτάσει- μοιραία-, η ώρα της διάλυσης δεν καταλύει τα προσωπικά του σύνορα αν και το πλήγμα της διάλυσης της σχέσης είναι βαρύ και για τους δύο ήρωες μας.

Αλλά ζωή και θάνατος ….μία περαστική σκιά. Αυτό που μένει και συνεχίζεται είναι η οδύνη…

Ευχαριστώ θερμά τον συγγραφέα Αλέκο Χατζηκώστα για την διάθεση του ανέκδοτου διηγήματος του στη στήλη.

Τασσώ Γαΐλα.

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.