Δεν έχει περάσει εβδομάδα από τότε που επιστρέψαμε από ένα ταξίδι στην Κόνιτσα(!)[1] και δεν έχουν περάσει παρά κάποιοι μήνες από τότε που «απέκτησα» ένα 58σέλιδο βιβλίο με τις ομορφιές της Χίου (έκδοση: Επιτροπή «Χίος 2021») και ευχαριστώ, ακόμα μια φορά, και αυτούς που με πήγαν για τρία βράδια στην Κόνιτσα, και αυτούς που μου χάρισαν το βιβλίο!… Αλλά ας μπούμε στο θέμα μας, και πρώτο από όλα, τι εννοούμε με τον όρο «Τουρισμός»;
Τουρισμός, λοιπόν, κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη (σελ. 1044 σχετικό λεξικό), είναι η επίσκεψη ομάδων ή ατόμων σε άλλες περιοχές (της χώρας τους ή του εξωτερικού) με κύριο στόχο την αναψυχή: εσωτερικός, χειμερινός κλπ. τουρισμός. Ξεφεύγοντας από τον κ. Μπαμπινιώτη μπορούμε να προσθέσουμε ότι πλην της αναψυχής, οι άνθρωποι και μορφώνονται και κερδίζουν χρήματα, αν ασχολούνται επαγγελματικά με τον τουρισμό!…
Και βέβαια οφείλω να εξηγήσω το πώς βρέθηκα στην Κόνιτσα. Στην Κόνιτσα λοιπόν πήγα (με πήγαν, στην πραγματικότητα) για να λειτουργήσομε το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου του «Φουστανελά», ενός συγχρόνου Αγίου που μαρτύρησε στην Κόνιτσα[2]. Το εξωκκλήσι είναι κτισμένο στο χώρο που ευρίσκεται και το πατρικό σπίτι του κουμπάρου[3] του μεγάλου μου γιου, κι έτσι ο κουμπάρος το έχει υπό την προστασία του, το συντηρεί και το λειτουργεί!…
Τελειώνοντας με την Κόνιτσα (μεγάλη ιστορία) προχωρώ στο δεύτερο μέρος του προλόγου μου που είναι η έκδοση που περιγράφει τις ομορφιές της Χίου. Δεν θα κάνω βιβλιοκριτική, διότι ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω τους άλλους[4], και μπαίνω – επιτέλους – στο κύριο θέμα μας που είναι «η ανάπτυξη του τουρισμού στον τόπο μας».
Βρισκόμαστε λοιπόν στη Χίο, η οποία είναι ένα αρκετά μεγάλο νησί για τα ελληνικά δεδομένα και το οποίο κείται στη διασταύρωση της… Ανατολής με τη… Δύση. Την ιστορία της Χίου εμείς (ο γράφων και οι αναγνώστες) τη γνωρίζομε, όμως οι ξένοι που έρχονται θέλουν – οι περισσότεροι – να γνωρίσουν την πατρίδα του Ομήρου, για τον οποίο έχουν γραφεί τόσα και τόσα!… Ξέχωρα όμως από την ιστορία του τόπου μας (Όμηρος, Κοραής, Ψυχάρης κλπ.) έχομε και τον θρησκευτικό τουρισμό (Αγ. Μαρκέλλα κλπ.), καθώς και τις ΦΥΣΙΚΕΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ!
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τις όμορφες παραλίες μας, όπως και τα περήφανα βουνά μας; Όπως και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ΔΕΝ έχομε «εκμεταλλευθεί» επαρκώς τις φυσικές ομορφιές. Είδε κανένας στη Χίο κάποιο γραφείο να διαφημίζει το ψάρεμα; Ναι, το ψάρεμα, γιατί όχι; Στην Κόνιτσα διαφήμιζαν τις… πέστροφες! Δεν μπορούμε κι εμείς να διαφημίσομε από γύλο(!)[5] μέχρι τσιπούρα; Δεν μπορούμε να αναπτύξομε πέρα από το ψάρεμα τις ωραίες παραλίες, τις πλαζ και τον αθλητικό τουρισμό (κωπηλασία, διοργάνωση αγώνων κλπ.); Τα… πανηγύρια! Γιατί όχι τα πανηγύρια; Τι μας έμεινε από τα ήθη και τα έθιμά μας; Τα προϊόντα μας; Ιδίως τα ΧΙΩΤΙΚΑ ΓΛΥΚΑ! (Με ακούτε κυρία Μενδώνη; Πολιτιστική κληρονομιά δεν είναι κι αυτή;) Ακόμα, όπως ξανάγραψα, έχομε κι εμείς τον Άγιο… Παΐσιό μας κι ας λέγεται βέβαια Άγιος Μακάριος (για την Αγία Μαρκέλλα γράφω πιο πάνω). Παρέλειψα να αναφέρω τα ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ που τα έχομε σχεδόν εγκαταλείψει!…
Επειδή στο μυαλό μου έχω τη σύγκριση μεταξύ Κονίτσης και Χίου, κι επειδή ήδη έγραψα για τα μαστοροχώρια της Κόνιτσας, ξεχνάμε την τέχνη (την καλλιτεχνία πρέπει να γράψω) των μαστόρων του Πυργιού ή τους «πετράδες» των Μεστών και άλλων χωριών, και τέλος τους καραβομαραγκούς του Κέντρου (Ταρσανάδες); Και μην ξεχνάτε τις χορωδίες, είτε με σύγχρονη, είτε με βυζαντινή μουσική!…
Σταματώ όμως γιατί σας κούρασα. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός-Αγγειοχειρουργός
Υ.Γ.:
(1) Μια εξήγηση για τον τίτλο του κειμένου. Το διαζευτικό «ή» μας παραπέμπει στο αντίθετο της σωτηρίας, στην καταστροφή. Αν δεν γίνει σωστή διαχείριση του τουρισμού μπορεί το αποτέλεσμα να είναι αντίθετο! Προσοχή λοιπόν!…
(2) Δεν γράφω για το «κάψιμο της Ναυαρχίδας» (κάποτε το γιορτάζαμε κι αυτό) για να μη «χαλάσω» την καρδιά των… απέναντι.
(3) Παρά το γεγονός ότι η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου («Χαρ. Τρικούπης») δεν είναι μέρος της Κόνιτσας, εντούτοις επειδή τη διασχίσαμε δύο φορές (πήγαινε-έλα) μεταβαίνοντας από την Πελοπόννησο στη Στερεά Ελλάδα και τανάπαλιν, αξίζει τον κόπο να την περιγράψομε (αντιγράφω από την “Emvelia” Publications):
Η γέφυρα λοιπόν έχει συνολικό μήκος 2.252 μέτρα. Η κυρίως καλωδιακή γέφυρα αποτελείται από τρία κεντρικά ανοίγματα 560 μέτρων (σ.σ. έκαστο) και δύο ακραία 286 μέτρων. Αναρτάται από τέσσερεις πυλώνες και δύο ακρόβαθρα στις ακτές. Η θεμελίωση της γέφυρας κάτω από την επιφάνεια του νερού γίνεται στα 48 έως και 64 μέτρα. Έτσι το ύψος των πυλώνων μεταβάλλεται. Ο ένας στην πλευρά του Αντιρρίου είναι κοντύτερος, 189 μ., και ο κεντρικός στην πλευρά του Ρίου είναι 227 μ. Το κατάστρωμα της γέφυρας είναι αναρτημένο από τις κορυφές των τεσσάρων πυλώνων με τη βοήθεια 368 καλωδίων(!). Το πλάτος του καταστρώματος είναι 28,2 μ. και διαθέτει δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, βοηθητική λωρίδα και πεζόδρομο (σ.σ. αξίζει να την επισκεφθείτε!…).
[1] Το κείμενο άρχισε να γράφεται στα μέσα του Ιανουαρίου (2022) και αφιερώνεται στην Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη! Ελπίζω να το διαβάσει!…
[2] Από την ίδια περιοχή κατάγεται και ο Άγιος Παΐσιος.
[3] Τον πάντρεψε προ ολίγων δεκαετιών!
[4] Λαθάκια ανθρώπινα και ανεπαίσθητα!…
[5] Γύλος: το πονηρό ψαράκι («γύλος είμαι σε γελώ, και το δόλωμα χαλώ!»).
