Ο κλήρος έπεσε πάλι σε μένα να γράψω για τον χαμό του λεβέντη συμμαθητή και κολλητού φίλου μου από την αρχή της δεκαετίας του 1960 που υπήρξαμε μία τετράδα αχώριστοι φίλοι και σε κοινούς αθλητικούς σχολικούς αγώνες στο στίβο του κλασσικού αθλητισμού!
Στην πορεία της ζωής μας υπήρχε από μακριά” σε επαγγελματική απόσταση” εγώ μονίμως στην Χίο και ο ΘΕΜΗΣ πότε Αμερική πότε Θεσσαλονίκη πότε στα Ιώνια νησιά αλλά η Χίος δεν ξεχνιέται!
Πριν μία ώρα μου ήρθε κατακέφαλα κεραμίδα η είδηση από την φίλη σύζυγο του Ελένη Σιταρά που πορεύτηκαν πάνω από 20 χρόνια μαζί στο στίβο της ζωής. Τελευταία φορά που μιλήσαμε με τον Θέμη ήταν η γιορτή του παραμονή των Χριστουγέννων και επειδή από την φωνή του κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά μετά από μεγάλο στρίμωγμα που του έκανα μου ομολόγησε αυτό που περνάει περίπου 10 χρόνια…αλλά τα τρία τελευταία άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα με μεταστάσεις χωρίς να γνωρίζει τίποτα κανείς, παρά μόνο η γυναίκα του και τα παιδιά του.
Μου ζήτησε στην φιλία μας να μην μάθει κανένας τίποτα γιατί δεν ήθελε την λύπηση από κανέναν…ήθελε όλοι να τον θυμόμαστε αγέρωχο και υπερήφανο ένας λεβέντης ένα παλικάρι της ζωής!
Τι νά πρωτοθυμηθώ τουλάχιστον από τα μαθητικά μας χρόνια που είμαστε μια τρελοπαρέα Εγώ ο Θέμης ο Μάκης και ο Σιδέρης και καθημερινά βρισκόμαστε τα απογεύματα για βόλτες για τσιμπούσι ή για κόρτε σε κοπέλες της εποχής μας, αλλά και αρκετά περιστατικά…ένα από αυτά που θα αναφέρω λίγο αβλαβές όταν κόβαμε τα βερίκοκα από το 2ο Δημοτικό γεμίζαμε τους κόρφους μας και βάζαμε σημάδι διάφορα αντικείμενα ποιος θα το πετύχει!
Δυστυχώς έχουν φύγει τώρα πλέον από την ζωή εδώ και πολλά χρόνια ο Μάκης και από τις 2 Μαρτίου ο Θέμης και έχουμε μείνει από φιλική παρέα μόνο δύο και από τους συμμαθητές και συμμαθήτριες από 40 οι τριανταδύο!
Αιώνια και των οκτώ η Μνήμη και ας είναι η ψυχούλα τους στους κόλπους του Παραδείσου!
Τα δάκρυα σκεπάζουν την όραση μου και δεν μπορώ να γράψω περισσότερα!
ΑΙΩΝΙΑ η ΜΝΗΜΗ και καλό παράδεισο!
Χίος 10 Μαρτίου 2021
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
