Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Μια μέρα τ ΄ Απριλιού
ημέρα Τρίτη,
του ΧΙΤΛΕΡ τα στρατεύματα,
κινήσαν για την ΚΡΗΤΗ.
Το ελεύθερο νησί
για να σκλαβώσουν,
όμως δε γνωρίζαν,
πως θα το μετανιώσουν.
Το αδούλωτο νησί,
ζυγό δεν παίρνει,
και λεύτερους ανθρώπους,
πάντα σπέρνει.
Όποιος θελήσει,
να το κατακτήσει,
πρέπει από πριν,
καλά να μελετήσει.
Πέσαν με αλεξίπτωτα,
πάθαν πανωλεθρία,
οι Κρητικοί αντιστέκοταν,
αληθινά θηρία.
Χιλιάδες ήταν οι νεκροί,
γιατί τους πολεμούσαν,
με τσάπες, φτυάρια, ρόπαλα,
κι ΄ αυτοί πισωπατούσαν.
Οι Γερμανοί μετάνιωσαν,
για την αποκοτιά τους,
μα έπρεπε οπωσδήποτε,
να σώσουν τ ΄ όνομά τους.
Ήταν πολλοί οι αιχμάλωτοι,
χιλιάδες τραυματίες,
η Κρήτη όταν πολεμά,
έχει πολλές αξίες.
Κρήτη ελεύθερο νησί,
του Λιβυκού στολίδι,
θα είσαι της πατρίδας μας
χρυσάφι δαχτυλίδι.
