Ο Άγιος Ισίδωρος και η Μαστίχα από το δάκρυ του Σχίνου!

Μνήμες και νοσταλγικές αναμνήσεις μου ξύπνησαν δύο ιστορικά κείμενα από δύο αξιόλογες μάνες που δεν γνωρίζω το τι έχουν σπουδάσει αλλά τύφλα μπροστά τους να έχουν οι καλύτεροι φιλόλογοι, ιστορικοί και λογοτέχνες! Προσωπικά δεν έχω συναντήσει καμία από τις δύο! Ότι βλέπω διαβάζω και ακούω από τα διαμάντια που ζωγραφίζει η γραφίδα και το μυαλό τους!
Και αναφέρομαι στις κύριες Δέσποινα Καραγιάννη και Αγγελική Συρρή Στεφανίδου που εξιστορούν και προβάλουν γεγονότα με φωτογραφίες και με καθηλώνουν μέσα στα αξιοθαύμαστα πεζογραφήματα και ποιήματα τους που με μαεστρία προβάλουν και πολλές φορές οι μνήμες ξυπνούν τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων από τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1950 στο χωριό μου την Καλλιμασιά της Χίου που νοιώθω και είμαι πολύ υπερήφανος που γεννήθηκα και μεγάλωσα και πήγα στο δημοτικό σχολείο του χωριού μου που πολλές φορές γράφω για τα δύσκολα μεν, αλλά αγνά και ζηλευτά παιδικά χρόνια με όλα τα παιχνίδια που τα σημερινά παιδιά ούτε καν μπορούν να φανταστούν με την ελευθερία που κυκλοφορούσαμε με τις ανοιχτές πόρτες και παράθυρα χωρίς τον φόβο των εγκληματιών και των παράνομων που παίζαμε μέσα στους αμυγδαλαιώνες και τις αλάνες κατά εκατοντάδες όλα τα παιδιά του χωριού!
Και έρχομαι στην σημερινή μέρα του Αγίου Ισιδώρου που κάθε χρόνο στο εκκλησάκι που βρισκόταν λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας (στην πατέλα και στον κισσό) όπου ο Παντελής Μπόλιας (ΑΓΛΑΜΑΣ) που με τον ΤΑΒΛΑ πουλούσε τα χειροποίητα γλυκά που έφτιαχνε αγνά και φρέσκα (Μπακλαβάδες, Καταίφια, Γαλακτομπούρεκα, χανουμάκια, Σάμαλι, Κοπεγχάη, Άσπροκόκκινες  καραμέλες, Γλυφιτζούρια κοκοράκια, Ζαχαρόμηλα κ.λ.π.) μας έδινε χαρτζιλίκι για να καθαρίσουμε και να διανοίξουμε  τον κατσικόδρομο που πήγαινε μέχρι την πόρτα του εξωκλησιού του Αγίου Σίδέρου από τις πέτρες, τις χαλικουργιές ,τις κοπριές, τα χόρτα και τα σχινόκλαδα που έφραζαν το δρόμο για να πάνε την σημερινή γιορτή όλοι οι χωριανοί μας γιατί είχαμε αρκετούς με το όνομα Ισίδωρος!
Τα ιστορικά γεγονότα για τον βίο του Αγίου Ισιδώρου για μένα ήταν σχεδόν όλα γνωστά γιατί μέχρι τα δώδεκα μου χρόνια εμένα στο ίδιο δωμάτιο με την προγιαγιά μου Καλλιόπη (Καλλιοπό) Σωτηράκη, που επειδή ο γυιός της Στέφανος  ήταν καντηλανάφτης στην εκκλησία του χωριού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με ξυπνούσε από τα μαύρα χαράματα για να την πάω δήθεν στην εκκλησία λόγω γήρατος αλλά επειδή φοβόταν στο δρόμο το μισοσκόταδο!
Από αυτή την γριούλα που στον χαλασμό στον μεγάλο σεισμό του 1881 ήταν μόλις 14 χρονών ρουφούσα σαν σφουγγάρι όλα τα ιστορικά γεγονότα που μου διηγότανε και ειδικότερα εκκλησιαστικά και για Αγίους που θυμάμαι ακόμα και σήμερα τα περισσότερα κοντάκια και απολυτίκια των Αγίων καθώς επίσης τα τελετουργικά λόγια του εκκλησιάσματος! Αυτές τις θύμισες μου έφεραν αυτές τις λίγο έως πολύ συναισθηματικά δύσκολες μέρες για μένα τα θαυμάσια ιστορικά γεγονότα του Αγίου Ισιδώρου! Εύχομαι από καρδιάς Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους τους εορτάζοντες!
Χίος, 14 Μαΐου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.