Σήμερα θα επιστρέψουμε στο 2008 και θα «ταξιδέψουμε» με το very large crude carrier(VLCC) “AUSTRALIS” της εταιρείας Χανδρής Ελλάς.
Το «Αυστραλίς», κατασκευάστηκε το 2003 στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στα ναυπηγεία HITACHI με Summer DWT 299.095 τόνοι, για λογαριασμό της εταιρείας Frontline ltd και καθελκύσθηκε με το όνομα «Front Saga».
Η Frontline Ltd, είναι μια από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες πετρελαιοφόρων στον κόσμο με έδρα το Χάμιλτον-Βερμούδες, και μεγαλομέτοχος της εταιρείας είναι ο John Fredriksen.
Τον Φεβρουάριο του 2004 αγοράστηκε και εντάχθηκε στον στόλο της Χανδρής Ελλάς, μετονομάστηκε σε «Αυστραλίς» υψώνοντας την Ελληνική σημαία με νηολόγιο Χίου. Το «Αυστραλίς» ήταν το πρώτο πλοίο Ιαπωνικής κατασκευής που εντάχθηκε στον στόλο της εταιρείας στην νεότερη ιστορία της, επίσης ήταν και για μένα το πρώτο Ιαπωνικό VLCC που εργάστηκα στην νέα χιλιετηρίδα, μέχρι τότε είχα εργαστεί σε όλα τα είδη δεξαμενοπλοίων κατασκευής σε ναυπηγεία της Νότιας Κορέας.
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2008 την ημέρα των γενεθλίων μου, επιβιβάστηκα και ναυτολογήθηκα στο «Αυστραλίς» στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Σίτρα στο Μπαχρέιν, όπου έχει φτάσει την προηγούμενη ημέρα για το πρώτο special survey κλείνοντας την πρώτη 5ετία(2003-2008), για την ανανέωση όλων των πιστοποιητικών του πλοίου. Το πλοίο ήταν σε μακροπρόθεσμη ναύλωση (Long term chartering) στην μεγάλη πετρελαϊκή εταιρεία Shell.
Ο χρόνος παραμονής του πλοίου στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη υπολογιζόταν για περίπου 3 εβδομάδες, τελικά παραμείναμε για 17 ημέρες και λόγω «πίεσης» για το επόμενο ταξίδι πήραμε ειδική άδεια από την διεύθυνση του ναυπηγείου και αδρανοποιήσαμε τις δεξαμενές φορτίου έτσι ώστε να είναι έτοιμες για φόρτωση λόγω του ότι με την αναχώρηση μας από το ναυπηγείο θα πηγαίναμε για φόρτωση στην Ραστανουρα –Σαουδική Αραβία που ήταν ταξίδι μερικών ωρών.
Προκειμένου να αδρανοποιηθεί η ατμόσφαιρα σε μία κενή δεξαμενή θα πρέπει να διοχετευθεί αδρανές αέριο σε αυτή με σκοπό να απομακρύνει και κατά συνέπεια να αντικαταστήσει την προηγούμενη ατμόσφαιρα αυτής. Γενικά ως αδρανή αέρια χαρακτηρίζονται τα αέρια εκείνα που υπό κανονικές συνθήκες παρουσιάζουν μηδενική μέχρι ελάχιστη αντιδραστικότητα, δηλαδή δεν προκαλούν, αλλά ούτε και συμμετέχουν σε χημική αντίδραση, παραμένοντας έτσι αδρανή, εξ ου και ο προσδιορισμός τους. Αυτό οφείλεται στην πληρότητα ηλεκτρονίων στην εξωτερική στιβάδα του ατόμου τους.
Στην κατηγορία αυτή υπάγονται τα ευγενή αέρια, καλούμενα αρχικά ως αδρανή και επιπρόσθετα το άζωτο καθώς και το διοξείδιο του άνθρακα, υπό ειδικές συνθήκες. Τα αδρανή αέρια χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη Χημεία, τη Φυσική, τη Βιομηχανία, τη τεχνολογία, στις μεταφορές επικίνδυνων φορτίων, στη πυροπροστασία, τη διατήρηση τροφίμων κ.λπ. κυρίως ως ενδιάμεσα μονωτικά υλικά προς αποφυγή χημικών αντιδράσεων ή ελέγχου της θερμότητας των εξώθερμων αντιδράσεων. Μεγαλύτερη χρήση αδρανών αερίων παρουσιάζουν κυρίως το άζωτο, το διοξείδιο του άνθρακα, το αργό και το ήλιο.
Τελικά, το απόγευμα της 25ης Σεπτεμβρίου 2008 αναχωρήσαμε από την Σίτρα και την επομένη ημέρα νωρίς το πρωί φτάσαμε στην Ραστανουρα, όπου με την άφιξη επέβη ο Mooring Master με την ομάδα του και μετά από την Ελευθεροκοινωνία προχωρήσαμε για την πρόσδεση-φόρτωση στο SPM(Single Point Mooring) No. 32 στην Juaymah της Ραστανούρας.
Η φόρτωση κράτησε περίπου 48 ώρες και μετά από την παραλαβή του “Port Clearance”, αναχωρήσαμε από την Ραστανούρα και με τις τελευταίες οδηγίες των ναυλωτών βάλαμε ρότα προς την Νότιο Αφρική κάνοντας τον γύρο της Αφρικής για εκφόρτωση στον κόλπο του Μεξικού στις ΗΠΑ.
Το “Port Clearance” είναι ένα έγγραφο που παρέχεται από τα τελωνεία σε έναν αποστολέα για να αποδείξει ότι ο δασμός έχει πληρωθεί και ότι τα εμπορεύματα μπορούν να αποσταλούν.
Το ταξίδι θα ήταν διάρκειας 38 ημερών βάση με την ταχύτητα ταξιδιού που ζήτησαν οι ναυλωτές, και υπολογίζαμε να φτάσουμε αρχές Νοεμβρίου 2008 στο Galveston Lightering Area στον κόλπο του Μεξικού, όπου και θα ξεφορτώναμε το φορτίο των 1,995,000 βαρελιών αργού πετρελαίου με Ship To Ship(STS) Operation.
Λίγες ημέρες πριν την άφιξή μας, πραγματοποιήσαμε βάση των κανονισμών το γυμνάσιο για το STS Operation, και στις 5 Νοεμβρίου 2008 φθάσαμε στο Galveston Lightering Area μετά από ένα ομολογουμένως καλό και ήρεμο ταξίδι. Ξεφορτώσαμε με το STS operation σε 3 δεξαμενόπλοια και μετά από 5 ημέρες παραμονής στην περιοχή, κάναμε πετρέλευση και αναχωρήσαμε για το επόμενο ταξίδι που ήταν για φόρτωση από την Νιγηρία.
Φθάσαμε στο Brass Terminal της Νιγηρίας όπου μετά από μερικές ημέρες στο αγκυροβόλιο και μετά τα διαδικαστικά της αφίξεως και τα παζάρια με τους Τελωνειακούς και λοιπούς «Αγιογδύτες» για το τί θα πάρουν από τσιγάρα, ποτά, αναψυκτικά και τρόφιμα, ξεκινήσαμε την φόρτωση, από το Brass φορτώσαμε 950,000 βαρέλια αργού πετρελαίου και κατόπιν πήγαμε στο Escravos Terminal όπου και φορτώσαμε 1,000,000 βαρέλια αργού πετρελαίου, αναχωρήσαμε στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ανήμερα της εορτής του προστάτη μας Αγίου Νικολάου, έχοντας οδηγίες από τους ναυλωτές να πλεύσουμε και να σταματήσουμε για αποφυγή πειρατικών επιθέσεων και εν αναμονή οδηγιών για το λιμάνι εκφόρτωσης, στα 180 ναυτικά μίλια νότια του Αμπιτζάν- Ακτής Ελεφαντοστού.
Πράγματι φτάσαμε στην περιοχή που ζήτησαν οι ναυλωτές κάναμε κράτει την μηχανή και λόγω του ότι ήταν πολύ βαθιά τα νερά δεν μπορούσαμε να αγκυροβολήσουμε και ξεκινήσαμε το drifting (παρασυρόμενοι από το θαλάσσιο ρεύμα και τα κύματα), παρατήρησα ότι ήταν και άλλα δεξαμενόπλοια στην περιοχή και σε επαφή που είχαμε μέσω VHF, ενημερώθηκα ότι ήταν και αυτά χρονοναυλωμένα στην SHELL και είχαν ήδη στο σημείο αυτό από 30 έως 60 ημέρες εν αναμονή οδηγιών, αμέσως κατάλαβα ότι πάμε κι εμείς για μακρόχρονη παραμονή.
Οι μέρες περνούσαν με την συντήρηση του πλοίου και τις απογευματινές / βραδινές ώρες με ψάρεμα, ευτυχώς είχε πολλά ψάρια και καλαμάρια, δεν θα ξεχάσω το καλαμάρι που πιάσαμε και ζύγιζε 12 κιλά!, επίσης υπήρχαν τούνες, κυνηγοί, λυθρίνια και πολλά άλλα είδη ψαριών. Περάσαμε πολύ όμορφα και «ήσυχα» τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά του 2009 και ευτυχώς χωρίς καμία «ενόχληση» από πειρατές. Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας του Ιανουαρίου 2009 επικοινώνησα με το γραφείο για να κανονίσουν έτσι ώστε να πάμε για τροφοδοσία προς το Αμπιτζάν κατόπιν συνεννοήσεως και άδειας από τους ναυλωτές.
Πράγματι μετά από μερικές ημέρες πήγαμε στο αγκυροβόλιο του Αμπιτζάν όπου και παραλάβαμε την τροφοδοσία μας για περίπου 45 ημέρες και γυρίσαμε πάλι στο σημείο αναμονής. Προς τα τέλη Ιανουαρίου 2009 αναχώρησαν δυο από τα δεξαμενόπλοια που ήταν ήδη εκεί όταν πρωτοπήγαμε και τις επόμενες μέρες ήρθαν στην περιοχή άλλα 3 δεξαμενόπλοια φορτωμένα εν αναμονή κι αυτά οδηγιών.
Προς τα τέλη του Φλεβάρη, ενημερώθηκα από το γραφείο ότι αρχές Μαρτίου θα πάμε πάλι στην ράδα του Αμπιτζάν όπου θα γινόταν και οι αλλαγές πληρώματος μαζί με την παραλαβή της τροφοδοσίας, επίσης με ενημέρωσαν να ετοιμάσω την παράδοση του πλοίου γιατί θα ερχόταν και ο αντικαταστάτης μου, βλέπετε συμπλήρωνα το 6μηνο μου στο πλοίο, πράγματι ετοίμασα την παραλαβή – παράδοση του πλοίου βάση των οδηγιών της εταιρείας και στις 6 Μαρτίου 2009 στο αγκυροβόλιο του Αμπιτζάν θα παρέδιδα την πλοιαρχία του «Αυστραλίς» στον αντικαταστάτη μου. Το απόγευμα της 5ης Μαρτίου 2009 αναχωρήσαμε για το Αμπιτζάν και λίγο αργότερα έλαβα μήνυμα από την εταιρεία ότι δεν θα γίνει τελικά αντικατάστασή μου γιατί ο αντικαταστάτης μου αδυνατεί να έρθει λόγω οικογενειακού προβλήματος και η αντικατάστασή μου αναβάλλεται και προγραμματίζεται πλέον για τον Ιούνιο 2009!.
Μετά τις αλλαγές πληρώματος και την παραλαβή τροφοδοσίας για περίπου 2 μήνες γυρίσαμε πάλι στο γνωστό σημείο, εν αναμονή οδηγιών. Παραμονές της 25ης Μαρτίου πήρα οδηγίες από τους ναυλωτές να ετοιμάσουμε το πλοίο για αναχώρηση με προορισμό την Βόρεια Ευρώπη, έτσι λοιπόν στις 23 Μαρτίου αναχωρήσαμε από την περιοχή για τον προορισμό μας, περνώντας τα Κανάρια νησιά πήρα τελικές οδηγίες από τους ναυλωτές που όριζαν λιμάνια εκφορτώσεως το Ρότερνταμ της Ολλανδίας και το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Στο Ρότερνταμ θα ξεφορτώναμε το περισσότερο φορτίο στο Τέρμιναλ της Shell, και περίπου 40,000 τόνοι για εκφόρτωση σε διυλιστήριο της Shell στο Torshamnen του Γκέτεμποργκ.
Η άφιξή μας στο Ρότερνταμ υπολογιζόταν για την Παρασκευή 10 Απριλίου 2009
Και λόγω του ότι το Πάσχα έπεφτε στις 20 Απριλίου ζήτησα και πήρα την άδεια από το γραφείο για την επιβίβαση της συζύγου και του γιού μου στο Ρότερνταμ.
Την Πέμπτη 9 Απριλίου 2009 το απόγευμα, ενημερώθηκα από την εταιρεία ότι ο πλοηγός που θα έρθει με την άφιξή μας στον πλοηγικό σταθμό για την πρόσδεσή μας στο Τέρμιναλ της Shell στο Europoort του Ρότερνταμ, ζήτησε και πήρε άδεια έτσι ώστε να επιβιβαστεί στο πλοίο μαζί με την οικογένεια του, και συνεργείο το οποίο θα ξεκινήσει την βιντεοσκόπηση του πλοηγού με την αναχώρησή του από τον πλοηγικό σταθμό και μέχρι την αποβίβασή του από το πλοίο μετά την πρόσδεση του πλοίου στο Τέρμιναλ, γιατί θα έβγαινε στην σύνταξη και το «ΑΥΣΤΡΑΛΙΣ» ήταν το τελευταίο του πλοίο σαν πλοηγός.
Την Παρασκευή 10 Απριλίου 2009 νωρίς το πρωί φθάσαμε στον πλοηγικό σταθμό του Ρότερνταμ και επιβιβάσθει ο πλοηγός με την σύζυγό, τα δύο παιδιά τους και το συνεργείο που συνέχιζε την βιντεοσκόπηση, τον καλωσόρισα στο πλοίο και από την πρώτη κουβέντα που είχαμε κατάλαβα ότι ήταν Φιλέλληνας και ήταν πολύ συγκινημένος και χαρούμενος γιατί το τελευταίο πλοίο στην καριέρα του ήταν με Ελληνική Σημαία και Έλληνες πλήρωμα, τα τελευταία 20 χρόνια ερχόταν ανελλιπώς στην Ελλάδα για διακοπές και είχε επισκεφθεί σχεδόν όλα τα Ελληνικά νησιά και φυσικά την Χίο, συνεχίσαμε για το λιμάνι όπου στην είσοδο του λιμανιού μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, δύο μεγάλα ρυμουλκά ήταν αριστερά και δύο δεξιά της εισόδου του λιμανιού και μόλις φθάσαμε στην είσοδο άρχισαν να κορνάρουν και να εκτοξεύουν νερό με τα Fire Monitors, και συνόδεψαν το πλοίο μέχρι το σημείο πρόσδεσης, με αυτό τον τρόπο ευχαριστούσε και αποχαιρετούσε και το λιμάνι του Ρότερνταμ τον πλοηγό, ήταν κάτι το φανταστικό και πρωτόγνωρο για μένα και το πλήρωμα του πλοίου. Όταν τελείωσε η πρόσδεση του πλοίου, με την συνοδεία Αξιωματικού του πλοίου έκαναν βόλτα και βιντεοσκόπησαν τον πλοηγό σε όλα τα διαμερίσματα και στην κουβέρτα του πλοίου, πριν φύγει από το πλοίο με μεγάλη συγκίνηση και βουρκωμένα μάτια μας αποχαιρέτησε και του πρόσφερα για αναμνηστικό ένα μεγάλο μπουκάλι κονιάκ Μεταξά 7 αστέρων και ένα καπέλο και μπλουζάκι με την Χίο, που πάντα έπαιρνα μαζί μου για να τα δίνω στους πλοηγούς, ζήτησε και του έδωσα την διεύθυνση μου στην Χίο και έστειλε αντίγραφο του βίντεο και φωτογραφίες μαζί με ένα γράμμα γεμάτο ευχαριστίες για την τελευταία μέρα που πέρασε ως εργαζόμενος στο «Αυστραλίς» τα οποία κρατάω σαν ιερά κειμήλια!.
Μετά από όλο αυτό το συγκινητικό συμβάν, επιβιβάστηκαν στο πλοίο η σύζυγός και ο γιός μου μαζί με τα νέα μέλη του πληρώματος. Καθίσαμε δύο ημέρες για την εκφόρτωση της παρτίδας στο Ρότερνταμ και στις 12 Απριλίου αναχωρήσαμε για το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας όπου και θα ξεφορτώναμε το υπόλοιπο φορτίο.
Στο Γκέτεμποργκ φθάσαμε στις 14 Απριλίου και προσδέσαμε στην Shell Refinery, εκεί ο καιρός ήταν ακόμη χειμωνιάτικος με πολύ κρύο, το βράδυ βγήκαμε μια βόλτα στην πόλη με την σύζυγο και τον γιό, αυτό που προκάλεσε εντύπωση ήταν στις καφετέριες και τα μπαρ λόγω του ότι απαγορευόταν το κάπνισμα, έξω από τα μαγαζιά για τους καπνιστές είχαν τραπέζια και πάνω στις καρέκλες είχαν κουβέρτες για προφυλάσσεσαι κάπως από το κρύο. Από το Γκέτεμποργκ φύγαμε την επόμενη ημέρα το απόγευμα και πήραμε οδηγίες από τους ναυλωτές να πλεύσουμε για φόρτωση στο Hound Point της Σκωτίας, στις 17 Απριλίου φθάσαμε και αγκυροβολήσαμε στο off Longniddry, αναμένοντας για φόρτωση στο Hound point Oil Terminal. Στο αγκυροβόλιο περάσαμε και το Πάσχα την Κυριακή 20 Απριλίου 2009 και την επόμενη ημέρα πήγαμε για φόρτωση, όπου και έφυγαν για την Ελλάδα η σύζυγος με τον γιό μου και έναν δόκιμο πλοίαρχο που ξεμπαρκάριζε.
Στο Hound Point καθίσαμε 3 ημέρες για φόρτωση και πήρα οδηγίες από τους ναυλωτές μετά την φόρτωση να πλεύσουμε για το Southwold της Αγγλίας και ότι υπολογίζουν να παραμείνουμε σαν αποθήκη για το επόμενο 6μηνο.Φύγαμε από το Hound Point στις 24 Απριλίου και φθάσαμε στο Southwold της Αγγλίας στις 26 Απριλίου. Από την άφιξή μας στο Southwold, και λόγω του ότι το πλοίο θα ήταν στάσιμο σε αυτό το σημείο για αρκετό διάστημα, μία φορά τον μήνα μετά από σχετική άδεια από τους ναυλωτές σηκώναμε την άγκυρα και κάναμε μια «βόλτα» μέχρι αργά το απόγευμα έτσι ώστε να μειωθεί η ανάπτυξη μικρών θαλάσσιων οργανισμών στα ίσαλα του πλοίου.
Στο Southwold παρέμεινα μέχρι τις 29 Ιουνίου 2009 οπότε μετά την παράδοση της πλοιαρχίας στον αντικαταστάτη μου αναχώρησα για την πατρίδα μετά από 9.5 μήνες θητείας στην Γιαπωνέζικη Μεγάλη Αγαπημένη, η οποία παρέμεινε στο Southwold ως αποθήκη μέχρι τον Σεπτέμβριο 2009!!
Η φωτογραφία του «Αυστραλίς» είναι από την αναχώρησή μας στο Ρότερνταμ στις 12 Απριλίου 2009.
Με εκτίμηση
Στέλιος Κουμπιάς
Συνταξιούχος Πλοίαρχος Ε.Ν
