Γράφει ο κ. Τριπολίτης Αναστάσιος, Ιατρός και – παρ’ολίγον – Ναυτικός
Καθώς έχω ξαναγράψει σε κείμενά μου στο παρελθόν, είμαι Ιατρός Αγγειοχειρουργός, οι γνώσεις μου όμως για τη θάλασσα και το ναυτικό επάγγελμα εν γένει είναι αρκετές για πολλούς και διαφόρους λόγους (υπηρέτησα και στο Εμπορικό και στο Βασιλικό-Πολεμικό Ναυτικό). Κάτι που δεν έχω τονίσει στα κείμενά μου στο παρελθόν είναι ότι είμαι γέννημα-θρέμμα Χιώτης και ότι το σπίτι μου στη Χίο απέχει 9 ναυτικά μίλια από τον Τσεσμέ που κάποτε ελληνιστί λεγόταν Κρήνη!…
Θα διερωτάται λοιπόν ο Αναγνώστης: «Πώς διέρχονται τα πλοία όταν τα θαλάσσια σύνορα είναι στα 4,5 μίλια;». Κι όμως, αγαπητοί Αναγνώστες, όλα είναι δυνατά, όλα έχουν προβλεφθεί από τους ειδήμονες (όχι, τους πολιτικούς!…).
Όταν λοιπόν κάποιο πλοίο, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, διέρχεται από τέτοια στενά[1], αφού λάβει τα κατάλληλα μέτρα και αφού δεν ενοχλεί κανέναν, διέρχεται χωρίς φόβο. Οίκοθεν νοείται ότι δεν θα πετάξει τα βρωμόνερά του από τα τάγκια του (τις δεξαμενές του δηλαδή) σε τέτοιες περιοχές!…
Όσον αφορά τα Χωρικά Ύδατα και την Αιγιαλίτιδα Ζώνη είναι ταυτόσημες έννοιες (Γ. Μπαμπινιώτης, Λεξικό για το Σχολείο και το Γραφείο, σελ. 1158) και εννοούν: «…τον θαλάσσιο χώρο μεταξύ της ανοικτής θάλασσας και του χερσαίου τμήματος της επικράτειας παρακτίου κράτους, μαζί με τον αντίστοιχο εναέριο και υποθαλάσσιο χώρο κυριαρχίας του» (ακριβής αντιγραφή). Αυτός ο χώρος ανήκει στο παράκτιο κράτος που βρέχεται από αυτά τα ύδατα και βέβαια χρειάζεται άδεια (ενημέρωση) για το κράτος που είναι εκεί κοντά καθώς και κάποια άλλα μέτρα (σημαία κλπ.) που δεν είναι του παρόντος κειμένου!…
Και πάμε στην… Υφαλοκρηπίδα, για την οποία γίνεται τόση φασαρία. Μήπως κρύβει θησαυρούς, μήπως εν προκειμένω, κρύβει πετρέλαιο ή/και φυσικό αέριο! Πάμε λοιπόν πάλι στον Μπαμπινιώτη, σελ. 1092 (αντιγράφω): «Υφαλοκρηπίδα, τμήμα του βυθού που περιβάλλει νησί ή παράκτιο κράτος σε βάθος τέτοιο, ώστε να είναι δυνατή η εκμετάλλευση φυσικού προσώπου»[2]. Εδώ η κατάσταση είναι ολίγον «μπερδεμένη», αλλά… μην τα περιμένετε όλα από εμένα!
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Ο πλούτος της γλώσσας μας είναι άπειρος, δυστυχώς όμως τελευταίως (και όχι μόνο λόγω κορωνοϊού) δολοφονούμε τη γλώσσα μας καθημερινά, μερικές φορές χωρίς να το νιώθουμε, άλλες φορές όμως εσκεμμένως! Εύχομαι εις το μέλλον, να είμεθα περισσότερο προσεκτικοί, ούτως ώστε να διατηρήσομε και τη γλώσσα μας και την ιστορία μας!
Χρόνια Πολλά και Καλά,
πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
[1] Αυτό ισχύει, με τις κατάλληλες βέβαια προϋποθέσεις και διαδικασίες, και για τον Ελλήσποντο και για τα Στενά του Γιάννη του Βραδύγλωσσου κλπ. κλπ.
[2] Εδώ δεν μας τα λέει καλά ο κ. Μπαμπινιώτης, διότι αν κάποιος από τους γείτονες (τους διεκδικητές) έχει καλύτερα «εργαλεία» από τον άλλον, τότε ο πλέον αδύναμος… την «έβαψε»!…
