Ένας ανατονισμός σε ανάρτηση μου και αποστολή στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες Στέφανο και Στεφανία (κατά λάθος γράφτηκε Στεφάνια) ευχές μέσω του διαδικτύου και συγκεκριμένα Facebook και messages όχι στο κείμενο αλλά στην κοινοποίηση είναι η αιτία του σημερινού μου κειμένου.
Λέγοντας τηλεφωνικώς και ευχές στον αδερφό μου Στέφανο μου λέει σε έπιασα στα πράσα έχεις γράψει αντί Στεφανία (Στεφάνια) και έτσι πράγματι έβγαλε η ταχύτητα του έξυπνου τηλεφώνου που ξέρει πλέον τον τρόπο γραφής και της σκέψης μου και μόνο του προβάλει την επόμενη λέξη που θέλω να γράψω!
Αυτό το γεγονός μου ξύπνησε και έφερε στο προσκήνιο ένα από τα παλιά άρθρα της στήλης “Χωρίς Τίτλο ” της εφημερίδας ΧΙΑΚΟΣ Λαός που ήταν προσωπική στήλη του Διευθυντή και Ιδρυτή της (Σωκράτης Σφηκάκης) στην έκδοση της εφημερίδας 15 Ιουνίου του 1967 και είχε τίτλο:…
” το Διαβολάκι του Τυπογραφείου”
Έγραφε τότε ο αείμνηστος Σωκράτης Σφηκάκης ” Είναι κάποιο Διαβολάκι”… Ζεί λένε στο τυπογραφείο, τρέφεται με τυπογραφικό μελάνι και διασκεδάζει ανακατεύοντας τα τυπογραφικά στοιχεία με την ουρίτσα του.
Οι ώρες δράσης του βραδινές και πρωινές, ανάμεσα νύχτας και μέρας.
Και τι δεν σκαρώνει στους αλιείς μαργαριταριών.
Γιατί αυτοί είναι που παίρνουν την εφημερίδα τους πρωί πρωί και ρουφώντας το καφεδάκι τους ψάχνουν με το φακό, όχι για συνταρακτικές ειδήσεις, μα για μαργαριτάρια.
Ε, τι γίνεται μόλις βρούν ένα!
Τρίβουν τα χέρια τους χαρούμενοι και γραμμή στο τηλέφωνο να ανακοινώσουν στον αγράμματο…
συντάκτη το πολύτιμο εύρημα.
Ιδού κατάντια κύριε!
Μα είναι εφημερίδα αυτή;
Εκεί στη δεύτερη σελίδα στην τρίτη παράγραφο, στην έβδομη γραμμή, ο στρατάρχης γίνεται (σατράπης)!
Ο συντάκτης απαντάει: Ναι, ναι, είμαστε αμίμητοι,αγράμματοι, θα προσέχουμε στο μέλλον.
Ο μαργαριτοκυνηγός ικανοποιείται, κλείνει το τηλέφωνο κι αρχίζει καινούργια εκστρατεία.
Αχ αυτό το Διαβολάκι!
Αχ αυτή η ουρίτσα του!
Ανακατεύει κείμενα, αλλάζει τίτλους, προσθέτει και αφαιρεί γράμματα, Βγάζει και Βάζει παραγράφους, κολλάει αφτιά, Βγάζει μάτια, εξαφανίζει μία λέξη και στη θέση της βάζει μία άλλη που αλλάζει τελείως το νόημα.
Τα “θέματα”γίνονται ” θύματα” η “περιοχή” γίνεται περιοπή, ο φόρος θ’άχει καταντήσει, “φόνος” η ” απάτη” θα έχει μασκαρευτεί σε “αποχή” ,ο ” κεκαλυμμένος” θα μετατραπεί σε”κεκοιμημένο” και ω του θαύματος τα “συγχαρητήρια” στο φίλο που παντρεύεται γίνονται”θερμά συλλυπητήρια” .
Μα εκεί που το Διαβολάκι γελάει με την καρδιά του είναι όταν αλλάζει τίτλους και πολλές φορές ανακατεύει τα κείμενα μισά μισά .
Έτσι κάτω από τον εντυπωσιακό τίτλο που αναγγέλλει την άφιξη “γνωστής στριπτιζέζ ” διαβάζεις την υποδοχή του Πατριάρχη!
Πόσα και πόσα… Βλέπει ο απλός αναγνώστης, καταλαβαίνει και χαμογελάει.
Οι αλιείς ικανοποιούνται!
Οι τυπογράφοι και οι συντάκτες χαμογελούν με επιείκεια και κάποτε με Φούρκα όταν το Διαβολάκι το παρακάνει.
Πώς να γίνει αλλιώς;
Το Διαβολάκι κι η ουρίτσα του είναι, γέννημα θρέμμα του τυπογραφείου.
Για πέστε μου και ‘σείς μπορώ να του κακιώσω;
Είναι τόσο χαριτωμένο κι ύστερα όλες οι φάρσες είναι επιτυχημένες.
Μμ … Κάποιο γέλιο ακούω.
Ας δούμε τι μας σκάρωσε πάλι σήμερα. ” Ο Χωρίς Τίτλο”
Αυτά βέβαια την εποχή που η εφημερίδα και τα βιβλία γινόταν με τα μολυβένια γράμματα και με στοιχειοθέτηση πάνω στους πάγκους από τους τυπογράφους στοιχειοθέτες με τεράστιες δυσκολίες με ξενύχτια και πολύ κόπο από την ορθοστασία,τους έζησα μέσα στα τυπογραφεία την δεκαετία του 1960 που από τότε είχα το χόμπι!
Βέβαια και με την σημερινή τεχνολογία συμβαίνουν πολλές φορές να υπάρχουν μέσα σε κείμενα μαργαριτάρια… αλλά τώρα η διόρθωση είναι εύκολη και άμεση .
Τότε έπρεπε να ανοίξει η πλάκα και να αλλάξει το λανθασμένο γράμμα ή κείμενο.
Το σημερινό μου κείμενο το αφιερώνω στον αείμνηστο Δ/ ντη και Ιδρυτή του ΧΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ αντί μνημοσύνου Σωκράτη Σφηκάκη και την χαρισματική γυναίκα του Χρυσούλα..τους έζησα από κοντά στην πρώτη Κλινική Αυγουστή.
Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η Μνήμη τους!
Χίος 27 Δεκεμβρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
