ΜΑΝΑ -Θυμάμαι τα δάκρυα της μάνας μου.Ήμουν δώδεκα χρονών,πήγαινα ακόμη στην ΣΤ΄Δημοτικού και σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου στην αλάνα της γειτονιάς μου έπεσα κάτω,χτύπησε το αριστερό μου χέρι σε μια πέτρα και το έσπασα σε δυο μεριές,στο ύψος του πήχυ. Ο μικρότερος αδελφός μου με έναν φίλο μου με πήγαν σπίτι και μόλις η μητέρα μου αντίκρυσε το χέρι μου σπασμένο,να κρέμεται σαν κούτσουρο,έβαλε τα κλάματα. Εγώ προσπαθούσα να φανώ ψύχραιμος και την παρηγορούσα οτι δεν είναι τίποτα και σύντομα θα περάσει,αλλά αυτή δεν σταμάτησε στιγμή να κλαίει,ακόμα και όταν…
ΠερισσότεραΣήμερα μικρό αφήγημα – Κώστας Γραμματικόπουλος
