ΑΦΙΕΡΩΜΑ – Δ. Γληνός: Αριστερά, ολοένα προς τ’ αριστερά

«Η αλ­λη­λεγ­γύη των ερ­γα­ζο­μέ­νων όλων των χωρών είναι η μόνη δύ­να­μη που μπο­ρεί να εμπο­δί­σει το βάρ­βα­ρο κα­πι­τα­λι­σμό να βάψει πάλι τη γη με το αίμα των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Πό­λε­μος ενα­ντί­ον του πο­λέ­μου».

Ο Δη­μή­τρης Γλη­νός γεν­νή­θη­κε στις 22 Αυ­γού­στου του 1882 στη Σμύρ­νη.

Γεν­νή­θη­κε, με­γά­λω­σε, αγω­νί­στη­κε και πέ­θα­νε μέσα στις γραμ­μές του λαού.

Από μι­κρός χρειά­στη­κε να δου­λέ­ψει και βγήκε στη βιο­πά­λη, ενώ πα­ράλ­λη­λα σπού­δα­ζε στην Ευαγ­γε­λι­κή Σχολή της Σμύρ­νης.

Παρά τις δυ­σκο­λί­ες, κα­τόρ­θω­σε να ολο­κλη­ρώ­σει τις σπου­δές του στη Φι­λο­σο­φι­κή Σχολή του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Αθή­νας, από όπου πήρε δί­πλω­μα το 1905.

Στη συ­νέ­χεια, σπού­δα­σε στην Ιένα και τη Λιψία Φι­λο­σο­φία, Παι­δα­γω­γι­κή και Πει­ρα­μα­τι­κή Ψυ­χο­λο­γία μέχρι το 1911.

Από τότε ξε­κί­νη­σε μια δράση εκ­παι­δευ­τι­κή, αλλά πε­ρισ­σό­τε­ρο κοι­νω­νι­κή – πο­λι­τι­κή και κα­τό­πιν επα­να­στα­τι­κή – κομ­μου­νι­στι­κή.

Ο κομ­μου­νι­στής δά­σκα­λος, κοι­νω­νι­κός ανα­μορ­φω­τής, πο­λι­τι­κός, μα­χη­τής Δη­μή­τρης Γλη­νός ανα­δεί­χτη­κε σε μια από τις ση­μα­ντι­κό­τε­ρες μορ­φές του νε­ο­ελ­λη­νι­κού πο­λι­τι­σμού.

Η πα­ρου­σία του σφρά­γι­σε την εκ­παί­δευ­ση αλλά και το προ­ο­δευ­τι­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα.

Υπό­δειγ­μα δια­νο­ού­με­νου, αρ­νή­θη­κε τιμές και αξιώ­μα­τα του αστι­κού κρά­τους και σε πεί­σμα των και­ρών και των συν­θη­κών ακο­λου­θεί μια πο­ρεία  «από τον Μι­στριώ­τη στον Λένιν» (από υπέρ­μα­χος της κα­θα­ρεύ­ου­σας και της Με­γά­λης Ιδέας στις γραμ­μές του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος).

Αρι­στε­ρά, ολο­έ­να προς τ’ αρι­στε­ρά. Ετσι χα­ρα­κτη­ρί­ζει ο ίδιος την πο­ρεία του. Δεν τον ξάφ­νια­σε, δεν τον δε­λέ­α­σε, δεν τον φό­βι­σε τί­πο­τα. Δε στα­μά­τη­σε, δε λο­ξο­δρό­μη­σε ποτέ.

Η πρό­τα­ση του για την εκ­παι­δευ­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, απορ­ρί­πτε­ται από το βε­νι­ζε­λι­κό κόμμα το 1914 ως ανα­τρε­πτι­κή και ξε­κι­νά για το Γληνό μια πε­ρί­ο­δος ανα­ζή­τη­σης που τον οδη­γεί στη δια­πί­στω­ση πως το εκ­παι­δευ­τι­κό πρό­βλη­μα της χώρας θα λυθεί ορι­στι­κά μέσα από την πάλη των τά­ξε­ων.

Το 1932 (;) ο Δ. Γλη­νός εντά­χθη­κε στις γραμ­μές του ΚΚΕ. Στις εκλο­γές του 1936 εκλέ­χτη­κε βου­λευ­τής του Παλ­λαϊ­κού Με­τώ­που και μ’ αυτή του την ιδιό­τη­τα ανέ­πτυ­ξε πλού­σια δρα­στη­ριό­τη­τα για τα λαϊκά προ­βλή­μα­τα, με απο­τέ­λε­σμα να εξο­ρι­στεί. Λόγω της κλο­νι­σμέ­νης υγεί­ας του επέ­στρε­ψε στην Αθήνα, σε κατ’ οίκον πε­ριο­ρι­σμό.

Το 1941 συλ­λαμ­βά­νε­ται από τους Ιτα­λούς και το 1942 απο­λύ­ε­ται, βαριά άρ­ρω­στος. Είναι πλέον μέλος του Πο­λι­τι­κού Γρα­φεί­ου της ΚΕ του ΚΚΕ. Γρά­φει την πε­ρί­φη­μη μπρο­σού­ρα «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Το 1943 απο­φα­σί­ζει να ανέ­βει στα βουνά της Ελεύ­θε­ρης Ελ­λά­δας. Λίγο πριν την ανα­χώ­ρη­σή του κατά τη διάρ­κεια μιας εγ­χεί­ρη­σης, ο τα­λαι­πω­ρη­μέ­νος ορ­γα­νι­σμός του δεν άντε­ξε. Πέ­θα­νε στις 26 Δε­κέμ­βρη 1943.

Επιμέλεια

Ηρακλής Κακαβάνης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας

Διαχειριστής ιστοσελίδας atexnos.gr