Φώτης Κόντογλοι. (8 Νοεμβρίου 1895-13 Ιουλίου 1965).
Ο Φώτης Κόντογλου γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας σαν σήμερα 8 Νοεμβρίου 1895 και το πραγματικό του επώνυμο είναι Αποστολέλης. Λογοτέχνης και ζωγράφος.
Και στο ζωγραφικό και το συγγραφικό του έργο ο λόγιος αναζήτησε την ‘ελληνικότητα’, δηλαδή μία αυθεντική έκφραση επιστρέφοντας στην ελληνική παράδοση. Στο χώρο της αγιογραφίας υπήρξε σημαντική η συμβολή του στην βυζαντινή εικονογραφία. Θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ‘Γενιάς του ‘30’. Μαθητές του υπήρξαν ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγονόπουλος και πολλοί άλλοι μετέπειτα διακεκριμένοι καλλιτέχνες μας.
Το σημερινό λιτό αφιέρωμα στον μεγάλο μας δημιουργό περιλαμβάνει λίγα σοφά λόγια του, λίγα από τα πολλά αποφθέγματα του.
<Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος, θέλει ν’ απολάψει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάξει όλα. Και βασανίζεται. Όποιος όμως φτάξει σε μια κατάσταση να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά, έστω κι αν μπορεί να τ’ αποχτήσει, εκείνος λοιπόν είναι ο ευτυχισμένος. Δεν το κάνει από οικονομία, είτε γιατί έχει την ιδέα πως τα πολλά τον βλάφτουνε στην ψυχή ή στο σώμα. Αλλά γιατί στα λίγα και στα απλά βρίσκει την αγνή ικανοποίηση. Και περισσότερο απ’ όλα, επειδή με τα απλά και με τα λίγα δεν χάνει τον εαυτό του. ‘Τις έστι πλούσιος; Ο εν ολίγω αναπαυόμενος’. Φ.Κόντογλου.
<Οι άνθρωποι δεν βρίσκουνε πουθενά ησυχία, γιατί επιχειρούνε να ζήσουνε χωρίς τον εαυτό τους. Τρέχουνε από δω κι από κει να βρούνε την ευτυχία, μα ευτυχία δεν υπάρχει έξω από τον εαυτό μας. Θέλουμε να ευχαριστηθούμε με συμπόσια απ’ όπου λείπουμε. Όποιος έχει χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία>. Φ.Κόντογλου.
<Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα που δίνουνε οι πολυμέριμνες ηδονές κι απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Μ’ αυτό το βύθισμα στον εαυτό του βρίσκει ο άνθρωπος τον Θεό>. Φ. Κόντογλου.
Πηγή: Γνωμικά & Αποφθέγματα.
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
