Μιά από τις ωραιότερες βραδιές της τελευταίας δεκαετίας γευτήκαμε πολλά τέκνα της Καλλιμασιώτικης γης χθες το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ στην απέραντη βεράντα του Αγίου Αιμιλιανού πάνω από την εκκλησία στον Ίασμο με την πιο φαντασμαγωρική θέα στο καταγάλανο Αιγαίο με το φεγγάρι να γοητεύει και να θέλγει και να προκαλεί στην φαντασία μας νεανικό πλατωνικό ερωτισμό και να ξυπνά μνήμες της ξέγνοιαστης παιδικής μας ηλικίας της δεκαετίας 1950 και 1960 στην παρέα μας και σ’όλες τις συντροφιές που ξαφνικά ήρθαν και συμπλήρωσαν το κερασάκι στην τούρτα!
Βρεθήκαμε μεγάλα πλέον παιδιά της τρίτης ίσως και τέταρτης ηλικίας πού είχαμε να ιδωθούμε από το 1965 στην γενέτειρα μας στα πάτρια χώματα της Καλλιμασιώτικης γης!
Τι να πρωτοθυμηθούμε και πόσες πολλές ιστορίες και γεγονότα βγήκαν στην επιφάνεια και στο προσκήνιο από συγγενείς και φίλους μέχρι τα κατορθώματα όλων μας αλλά και κουτσομπολιό για όλο το χωριό!
Ανακαλύψαμε συγγενείς και συγγένιες μεταξύ μας και γυρίσαμε τα πάνω κάτω και φέραμε μπροστά μας και πάνω στο τραπέζι ατάκες και ρίμες που έχουν αφήσει το στίγμα τους κάποιοι ιδιαίτεροι και ιδιόρρυθμοι χωριανοί μας παλαιών εποχών!
Ιστορίες και πραγματικά γεγονότα του παρελθόντος ήρθαν στο φως και η ανταλλαγή απόψεων ήρθε και κάλυψε και αλληλοσυμπλήρωσε το κενό των γνώσεων του καθενός μας!
Βρεθήκαμε ξαφνικά σχεδόν όλη η παλιά μας γειτονιά της Αγίας Ειρήνης του Κησσού και του Πολήτα του Παντελίρου και του Παππού του Πύργου και του Στρατηγού Ρούβελου από την Χίο και την Αμερική την Καλλιμασιά και τα περίχωρα που είχαμε πράγματι να βρεθούμε πάνω από πενήντα χρόνια!
Με μεγάλη μου χαρά άκουσα από την Ειρήνη και τον Κώστα ότι σίγουρα πλέον γίνονται ξανά κάτοικοι της Καλλιμασιάς από την Αμερική και ακολουθούν και πολλοί άλλοι γιατί η ζωή και η αίγλη της φυσικής ομορφιάς και καλλονής της Καλλιμασιάς είναι απερίγραπτη!
Είδα και μίλησα με παλιούς συμμαθητές φίλους και συνεργάτες μιας άλλης εποχής όπως ο Σιδερής, η Ειρήνη, η Ρίτα, ο Κώστας, ο Σταμάτης, η Βούλα, η Όλγα, ο Κώστας και τόσοι άλλοι εκτός της δικής μας συντροφιάς!
Ο Δημήτρης και ο Στάμος χείμαρροι από ατάκες και ρίμες, ποιήματα και ιστορίες συγγενών και φίλων μιας άλλης εποχής όπως αυτό το ποίημα του Στάμου που αναφέρεται σε κοινό μας συγγενή το Γιώργο Σταμούλη αδελφό της γιαγιάς μου Ελένης και ξάδελφο της μάνας του Στάμου με το παρατσούκλι ” το Σπέσιο”
και λέει τα εξής :
“” Ο ΣΥΝΤΑΞΙΟΎΧΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ “”
———————————————————
Ο Γιώργης έφυγε μικρός
στην Αμερική να πάει,
μέσα στου σιδήρου τα εργοστάσια
τα νιάτα του να φάει.
Τα πόδια δεν τον άντεχαν
δύσκολα περπατούσε,
την σύνταξη του απέκτησε
μπαστούνι εκρατούσε .
Στο χωριό είχε τον καημό
και πάλι να βρεθεί,
Ίσως γυναίνα να εύρισκε
να την στεφανωθεί.
Όλα του πήγαιναν καλά
όπως τα είχε φανταστεί
όμορφα και ωραία,
τους φίλους βρήκε τους παλιούς
και έκανε παρέα.
Μιά μέρα εκεί στον καφενέ
που έπιναν τον καφέ τους
ο Γιώργης έριξε μια δυνατή
κλανιά κι ο τόπος όλος μύρισε,
Και κάποιος από την παρέα
σηκώθηκε όρθιος και λέει
δυνατά…Εεε…βούδι πήγε
στην Αμερική και
Βούδι ξαναγύρισε !
Σταμάτης Στεφανάκης
———————————————
Αυτά και πολλά άλλα ωραία και πικάντικα ομόρφυναν την παρέα μας και φυσικά δηλώσαμε ότι δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο και πρέπει να αρχίσουμε να βλεπόμαστε συχνά πυκνά για να ζωντανέψουμε την αίγλη την αγνότητα και την ομορφιά της δικής μας παιδικής ξέγνοιαστης ζωής με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα χωρίς φόβο και πάθος της σημερινής άθλιας κοινωνίας!
Καλό ξημέρωμα Καλλιμασιώτες απανταχού γης και περιμένω και την δική σας επιστροφή!
Χίος 20 Αυγούστου 2021
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
