Μπορεί ένα παραμύθι να μάθει στα παιδιά να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους; Την απάντηση μας δίνει η συγγραφέας Dr Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη μέσα από το νέο της βιβλίο για τους μικρούς μας φίλους που μόλις κυκλοφόρησε.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Φελίσια. Η Φελίσια ζούσε με τους γονείς της σε ένα παραθαλάσσιο χωριό που φημιζόταν για το παλιό του κάστρο και τις ωραίες ακρογιαλιές. Εκεί, στη θάλασσα, ζούσαν και οι λαμπυρίδες του βυθού. Όλοι στο χωριό ήξεραν πως μπορείς να μιλάς στις λαμπυρίδες του βυθού κι αυτές να ακούν! Όσο πιο πολύ μιλάς στις λαμπυρίδες τόσο πιο πολύ ανακουφίζεσαι. Όσο πιο πολύ εκφράζεις τα συναισθήματά σου τόσο πιο πολύ φωτίζεσαι».
«Η Φελίσια και οι λαμπυρίδες του βυθού» είναι το νέο βιβλίο της συγγραφέως Dr Μαρία Δουρίδα- Μηταράκη και μας ταξιδεύει στον κόσμο των παιδικών συναισθημάτων. Μια αισιόδοξη, θετική και πραγματοποιήσιμη προοπτική ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ο εαυτός του μέσα από τη διαδικασία αναγνώρισης και αποδοχής των συναισθημάτων του. Το βιβλίο περιέχει παράρτημα με πρωτότυπες δραστηριότητες που καλλιεργούν τη συναισθηματική νοημοσύνη και προσφέρουν τροφή για σκέψη και συζήτηση με γονείς και εκπαιδευτικούς.
Η ενδιαφέρουσα ιστορία της μικρής Φελίσια μας τράβηξε το ενδιαφέρον και μιλήσαμε με τη συγγραφέα παιδικών βιβλίων για να μας εξηγήσει πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής και τι θέλει να μας διδάξει η ηρωίδα της τέταρτης ιστορίας της.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το παιδικό βιβλίο; Ποιο ήταν το έναυσμα;
Το ερέθισμα για την ενασχόλησή μου με τη συγγραφή ήταν ο ερχομός της κόρης μου στη ζωή μας, πριν 11 χρόνια. Στο παιδικό παραμύθι, ως συγγραφέας αλλά και ως αναγνώστης, με ενδιαφέρει ο εντοπισμός του συναισθήματος και η αποτύπωσή του, η έκφρασή του. Νιώθω πως γράφω για μένα και για όλες τις ηλικίες, όχι μόνο για τα παιδιά. Μου αρέσει να γράφω για τα βιώματά μου ή για αυτά που θέλω να εξερευνήσω επειδή με ενδιαφέρουν ή επειδή τα φοβάμαι… είναι πιο εύκολο να «με βάζω» στη θέση ενός ήρωα από παραμύθι και να ταξιδεύω μαζί του. Σαν πλατφόρμα, το παιδικό παραμύθι έχει το πλεονέκτημα της απλότητας του λόγου, με συνέπεια να μην χρειάζεται να διστάζεις να εκφράσεις αυτό που νιώθεις, το οποίο είναι χρήσιμο όταν θέλεις να γράψεις από την ψυχή σου, χωρίς να φιλτράρεις.
Τι πραγματεύεται το νέο σας βιβλίο και αν συνδέεται με τα 3 προηγούμενα;
Το νέο μου βιβλίο από τις εκδόσεις Once Upon a Book, έχει τίτλο «Η Φελίσια και οι λαμπυρίδες του βυθού» μόλις κυκλοφόρησε. Πραγματεύεται το θέμα των συναισθημάτων και της έκφρασής τους. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ξεχωριστό εκπαιδευτικό εργαλείο για τη διαχείριση του θυμού, της λύπης, της απογοήτευσης, συναισθήματα γνώριμα σε μικρούς και μεγάλους, τα οποία συναντάμε στην καθημερινότητά μας σε ποικίλες καταστάσεις και σε διαφορετικές εντάσεις. Αποτελεί μια αισιόδοξη, θετική και πραγματοποιήσιμη προοπτική ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ο εαυτός του μέσα από τη διαδικασία αναγνώρισης και αποδοχής των συναισθημάτων του. Το βιβλίο περιέχει παράρτημα με πρωτότυπες δραστηριότητες που καλλιεργούν τη συναισθηματική νοημοσύνη και προσφέρουν τροφή για σκέψη και συζήτηση με γονείς και εκπαιδευτικούς.
Τα προηγούμενα βιβλία μου είναι τα «Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη», «Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα», «Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά» και το «Το Ροζ». Είναι παιδικά παραμύθια για παιδιά και ενήλικές και είναι βιωματικές, συμβολικές ιστορίες που δημιουργούν εικόνες και μιλάνε για συναισθήματα.
Το μήνυμα σας για τους γονείς σχετικά με το παιδικό παραμύθι;
Το παιδικό παραμύθι είναι ένα χρήσιμο εργαλείο σε πολλά επίπεδα. Για μένα η μεγαλύτερη προσφορά του παιδικού βιβλίου είναι πως μας βοηθάει να διατηρήσουμε τη φαντασία μας. Οι άνθρωποι σε κάθε ηλικία έχουμε φαντασία. Γεννιόμαστε με μεγάλη φαντασία. Ως παιδιά έχουμε εκπληκτική φαντασία η οποία σιγά σιγά καθώς μεγαλώνουμε περιορίζεται. Αυτό συμβαίνει στην προσπάθειά μας να ενταχθούμε κοινωνικά και να υιοθετήσουμε τρόπους συμπεριφοράς που θα μας καταστήσουν αποτελεσματικούς στην καθημερινότητά μας. Συνεχίζουμε να έχουμε φαντασία αλλά της δίνουμε λιγότερη σημασία και δεν την εξασκούμε. Όμως συνεχίζει να υπάρχει και μπορούμε να την ξυπνήσουμε!
πηγή:bovary.gr
