Σήμερα θα ήθελα να μιλήσουμε από καρδιάς για την ποίηση …
Λέει ο μεγάλος Πλάτωνας .. Η ποίηση είναι η αιτία που φέρνει το κάθε τι από το μη είναι στο είναι ..και ο Πεσσόα μας δίνει την αίσθηση της υποβολής της ποίησης στις ψυχές μας, λέγοντας .. Ο άνεμος φυσάει έτσι όπως τον άκουσε ο Όμηρος ακόμα κι αν δεν υπήρξε ποτέ …
Είναι άραγε η ποίηση το εισιτήριο , το νόμισμα για την πληρωμή της βάρκας της ζωής; είναι το μέγα θαύμα που αξιωθήκαμε;
Η ποίηση ,είτε μας γεμίζει θλίψη, είτε μας πάει στον ουρανό είναι η μυστήρια αγάπη για την ζωή, ειναι αυτό που κρύβει ο έρωτας, το κίνητρο που μας κάνει και αγαπάμε ..
Η ποίηση είναι απόγνωση, μαγεία, διαφυγή, εκτόνωση η το βαλς δύο ερωτευμένων και οι ματιές τους ,που τους πάει τ’ αψήλου.. στους στεναγμούς και τις θωπείες.. μιας ατέρμονης αγάπης ;
Η ποίηση είναι αυτό που στα σκοτεινά προσπαθούν να εκφράσουν τα δάκρυα ..γι’αυτό όταν κοινωνείται, χαρίζει τόση συγκίνηση …
Λέει ο μεγάλος μας Τάσος Λειβαδιτης .. ” θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο μου στίχο … από τότε ξέρω ότι δεν θα πεθάνω ποτέ ,αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα ”
Η ποίηση είναι το ερέθισμα που μας δίνει ένα αηδόνι που κελαηδάει, ένα νεύμα , ένα χαμόγελο ,μια ιδέα ,η ομορφιά του κόσμου που ζούμε … Η εσωτερική μας ανάγκη για την αιωνιότητα .. Η όπως λέει ο ποιητής μας , κοράλλια και μαργαριτάρια και ζαφείρια ,απρόοπτες συναντήσεις ,και χθεσινά και μελλούμενα ..μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας , κάποιο ξανάσασμα , κάποιο χαμόγελο αθανασίας ,όπως λένε , μια ευτυχία ,μια μέθη ,και ενθουσιασμός ακόμη , μια αξεπέραστη Σονάτα του ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ .. δηλαδή .. η ζωή η ίδια …
Χαμογελάστε … είμαστε ζωντανοί και αγαπιόμαστε …
Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Συγγραφέας-ποιήτρια.
