Φιλοξενούμενος σήμερα στη στήλη ΠΟΙΗΣΗ ο γνωστός ποιητής Τάσος Νικολόπουλος με ένα άτιτλο ποίημα του.
Άτιτλο.
Παντού τη φωνή σου
ακούω,
να σιγοψιθυρίζει,
λόγια θρυμματισμένα
κι ακατάληπτα,
μ’ ακολουθεί,
νομίζω
πως χάνω
το μυαλό μου,
μαζί με
το φθινόπωρο
με τα φύλλα
που σέπονται
σ’ όλα τα χρώματα
του κίτρινου και του καφέ,
με κυκλώνει….
Είναι η φωνή αληθινή
ή τρελή φαντασία. ;
Σε ποια θάλασσα άστρων τάχα κολυμπάς ;
Σε ποιούς καταρράκτες
άστρων λούζεσαι ;
Σε ποιες πλαγιές
ανέμων ξαπλώνεις ;
Βάζω φωτιά
στη μνήμη,
Καίω
το σώμα,
Σκίζω
το χρόνο,
…
Μόνη αλήθεια η βροχή…
Τάσος Νικολόπουλος.
Ποιητής.
………………………………………………………………….
Ο ποιητής Τάσος Νικολόπουλος -διαίτερα δημοφιλής στους αναγνώστες της στήλης μας-, σήμερα κοντά μας με ένα άτιτλο ποίημα του , ποίημα εξαιρετικό ,δείγμα του υψηλού επιπέδου γραφής του.
Σας έχω γράψει και στο παρελθόν σε κριτικό μου σχόλιο ότι ο ποιητής δεν διστάζει να εξωτερικεύει τα πιο κρυφά του συναισθήματα αδιαφορώντας για …τις επιπτώσεις.
Ποιητής που χρησιμοποιεί απλές καθημερινές λέξεις συνδιάζοντας τις έτσι που παρά τη μη χρήση κλασικού ποιητικού ρυθμού ο λυρισμός κι η μουσικότητα των στίχων του είναι ευδιάκριτα.
Άμεσος λόγος που θυμίζει την αμεσότητα Αγγουλέ κι άλλων σημαντικών ποιητών μας.
Ευχαριστώ τον ποιητή Τάσο Νικολόπουλο για την άδεια αναδημοσίευσης του ποιήματος του από την σελίδα του΅ΕΡΓΑ και ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.
Πίνακας ζωγραφικής: Sanz Ricardo.
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
