Συνέντευξη στο Περιοδικό “Εφοπλιστής”
Συνέντευξη του Στέλιου Κουμπιά, Προέδρου της Παγχιακής Ένωσης Συνταξιούχων του ΝΑΤ Χίου με τίτλο “Η ζωή μου όλη ένα καράβι” φιλοξενεί το τεύχος Δεκεμβρίου του περιοδικού “Εφοπλιστής” που κυκλοφορεί.
Όπως διαβάζουμε σε αυτό προλογικά:
Από τα δύσκολα χρόνια στην Χίο και τον «θαλασσινό μονόδρομο» στις εποχές της εντατικοποίησης και του διαδικτύου. Από το καράβι – καφενείο στο καράβι – βωμό της μοναξιάς. Σκληρά περιστατικά, αλλά και στιγμές μεγάλης ευτυχίας σε μια 40ετη πορεία στην ποντοπόρο ναυτιλία. Σε φορτηγά, τζενεραλάδικα, δεξαμενόπλοια. Ο Χιώτης πλοίαρχος Στέλιος Κουμπιάς θυμάται θάλασσες και ναυτικού, και σήμερα συνεχίζει από την στεριά ως πρόεδρος της Παγχιακής Ένωσης Συνταξιούχων του ΝΑΤ Χίου.
“Ο καπτά Στέλιος Κουμπιάς γεννήθηκε το 1961 στο Καστέλο της Χίου – στην Αγία Παρασκευή, συνοικία γεμάτη Μικρασιάτες πρόσφυγες, που έχει βγάλει πολλούς ναυτικούς. Ξεκίνησε την καριέρα του στη θάλασσα το 1979, αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Ναυτικό Λύκειο του νησιού.
«Ο πατέρας μου, λοστρόμος ο ίδιος, δούλεψε στα πλοία του Χανδρή και του Φαφαλιού. Είχε πάρει την επιβράβευση του ευεργετικού, που τον ανέβασε ως το βαθμό του ανθυποπλοιάρχου, και μ’ αυτόν το βαθμό υπολογίστηκε η σύνταξή του.
Είχε πολλές αντιρρήσεις, δεν ήθελε να πάω στη θάλασσα. Μου έλεγε: “Δεν θα γίνεις ναυτικός. Δεν βλέπεις εμένα τι πέρασα; Για πες μου, σου έλειψα για όχι τόσα χρόνια στη θάλασσα;”. Εκείνα τα χρόνια όμως στο νησί οι επαγγελματικές επιλογές ήταν ελάχιστες και η θάλασσα ήταν η καλύτερη διέξοδος. Κάτι ανάλογο, δηλαδή, με αυτό που ζούμε σήμερα.
Παιδιά, ακούγαμε τόσο δελεαστικές ιστορίες από τους ναυτικούς της εποχής, για τις άλλες χώρες, τα μέρη που επισκέπτονταν, τις μακρόχρονες παραμονές σε κάθε λιμάνι, που ξεχνούσε να φύγει το βαπόρι –καμία σχέση με τις σημερινές συνθήκες εργασίας των ναυτικών. Ήταν μονόδρομος, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη θάλασσα».
Διαβάστε τη συνέχεια στον «Ε» Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2020…
