Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.
Ο Χριστόφορος Κολόμβος (ιταλικά: Cristoforo Colombo),ο οποίος γεννήθηκε μεταξύ 26 Αυγούστου και 31 Οκτωβρίου 1451 και απεβίωσε στις 20 Μαΐου 1506 ήταν Ιταλός θαλασσοπόρος , χαρτογράφος, ναύαρχος και αντιβασιλέας, διάσημος επειδή ανακάλυψε την Αμερική το 1492…
Η καταγωγή του Κολόμβου είναι αντικείμενο διαφωνίας και πολλές περιοχές διεκδικούν την προέλευση του. Η πιο αποδεκτή θέση ωστόσο είναι ότι γεννήθηκε στη Γένοβα. Τα βασίλεια της ισπανικής Αραγωνίας, της ισπανικής Γαλικίας, η Πορτογαλία και το ελληνικό νησί της Χίου διεκδικούν, μεταξύ άλλων, την καταγωγή του.
Πιστεύεται γενικότερα πως ο Χριστόφορος Κολόμβος γεννήθηκε ανάμεσα στις 25 Αυγούστου και στις 31 Οκτωβρίου 1451 στη Γένοβα της Ιταλίας. Ο πατέρας του, Δομίνικος Κολόμβος ανήκε στην μεσαία τάξη και δούλευε στη Γένοβα και στη Σαβόνα. Η μητέρα του Κολόμβου ονομαζόταν Σουζάνα Φονταρόσσα και τα αδέρφια του Βαρθολομαίος, Τζιοβάννι Πελεγκρίνο και Γιάκομος. Όταν ο Χριστόφορος ήταν 10 ετών η οικογένεια του μετακόμησε οριστικά στην Σαβόνα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα της ομογένειας voanews.com, το 2008 ο Κωνσταντινοπολίτης συγγραφέας, διανοούμενος και ιστορικός, Σεραφίμ Κανούτα,παρουσίασε στις Η.Π.Α το βιβλίο του με τίτλο «Χριστόφορος Κολόμβος: Ένας Έλληνας Ευγενής» όπου μεταξύ άλλων υποστηρίζει ότι ο Κολόμβος δεν είναι άλλος από τον Γεώργιο Παλαιολόγο-Δισύπατο, τον Βυζαντινό πρίγκιπα της οικογένειας των Παλαιολόγων που μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης υπηρέτησε στον Γαλλικό στρατό καθώς και στην Γαλλική αυλή.
Απόγονος λοιπόν, του οίκου των Παλαιολόγων ο Κολόμβος που συχνά πιστώνεται με την ανακάλυψη της Αμερικής, ανακάλυψη-αρχή ενός βίαιου αποικισμού της Νέας Γης όπως ονόμαζαν τότε την Αμερική.
Συνολικά πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια στη νέα Ήπειρο .Η πρώτη του εκστρατεία ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου του 1492, από το λιμάνι «Πάλος ντε λα Φροντέρα» φθάνοντας στο «Γουαναχάνι» Guanahani (στις σημερινές Μπαχάμες) στις 12 Οκτωβρίου 1492.
Τα Εγκλήματα…
Το σημείο-όπως μας ενημερώνει η σελίδα Διαδρομή-, που προσάραξαν για πρώτη φορά τα τρία ευρωπαϊκά πλοία ήταν οι σημερινές Μπαχάμες και το διπλανό νησί της Ισπανιόλα, η σημερινή Αϊτή. Την εποχή εκείνη, τα νησιά κατοικούνταν από ιθαγενείς τριών φυλών. Στο ημερολόγιό του ο Κολόμβος περιέγραψε τους ντόπιους ως ψηλόλιγνους, έξυπνους, ευγενικούς και εξαιρετικά φιλόξενους. Δεν διέθεταν όπλα, ούτε είχαν φυλακές στο νησί. Η καθημερινότητά τους χαρακτηριζόταν από γαλήνη και αρμονία. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως αναφέρει ο εξερευνητής, δεν δίστασαν να εμπιστευτούν κατευθείαν τους ξένους που έφτασαν ξαφνικά στον τόπο τους. Δέχθηκαν να δουλέψουν αφιλοκερδώς για μέρες προκειμένου να επισκευάσουν το πλοίο του Κολόμβου που είχε σοβαρά προβλήματα, ενώ προσέφεραν στους θαλασσοπόρους εφόδια και στέγη. Δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν την ανταμοιβή που τους επιφύλασσε ο Γενοβέζος. Βασανιστήρια, φόνοι και σκλαβιά Ο Κολόμβος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την ευγένεια και την εργατικότητα των ανυποψίαστων ιθαγενών με τον πιο φρικτό τρόπο. Πήρε τους άντρες ως σκλάβους και τους έβαλε να δουλεύουν νυχθημερόν στα ανεξερεύνητα αμερικανικά ορυχεία για την εξόρυξη χρυσού. Παράλληλα, αναδιαμόρφωναν τον τόπο τους για να προετοιμάσουν την εγκατάσταση των νέων κατοίκων που θα κατέφθαναν από την Ευρώπη….
Οι συνθήκες ήταν άθλιες και οι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν ως άψυχες μηχανές. Ο Κολόμβος διέταζε φριχτά βασανιστήρια για όσους δεν ήταν πλήρως αποδοτικοί και δεν τηρούσαν τις καθορισμένες προθεσμίες. Συχνή πρακτική των στρατιωτών ήταν να τους κόβουν τα χέρια και ύστερα να τα δένουν στο λαιμό τους. Άλλοι πέθαιναν από την ασιτία και την εξάντληση, ενώ καταγράφηκαν και περιστατικά μαζικών αυτοκτονιών. Οι γυναίκες και τα παιδιά φυσικά δεν γλίτωσαν από τις φρικαλεότητες των Ευρωπαίων κατακτητών. Τα μικρά κορίτσια ηλικίας 9 και 10 ετών ήταν τα πρώτα που μπήκαν στο στόχαστρο του θαλασσοπόρου. Διενήργησε ένα παιδομάζωμα και πούλησε τις μικρές ως σκλάβες του σεξ για την εκτόνωση των αντρών του. Τα κορίτσια αυτών των ηλικιών ήταν στην κορυφή των προτιμήσεων των ευρωπαίων στρατιωτών. Την επόμενη χρονιά, στο δεύτερο ταξίδι του στην αμερικανική ήπειρο, ο Κολόμβος πλέον ήταν πολύ πιο συνειδητοποιημένος και προετοιμασμένος. Αυτή τη φορά κατέφθασε με δεκαεπτά πλοία και περισσότερους από δώδεκα χιλιάδες άντρες. Μαζί του έφερε επίσης κανόνια και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά. Η νέα ποινή των ντόπιων που επιχειρούσαν να ξεφύγουν, ήταν η επίθεση από τα άγρια σκυλιά. Τα ζώα έκαναν επίθεση στους ανθρώπους που έτρεχαν πανικόβλητοι να γλιτώσουν, κόβοντάς τους τα χέρια και τα πόδια, ενώ ήταν ακόμη ζωντανοί. Μάλιστα, έχει καταγραφεί ότι όποτε οι κατακτητές ξέμεναν από κρέας για να ταΐσουν τα ζωντανά, έπαιρναν τα μωρά των ιθαγενών και τους τα πετούσαν ως τροφή! Άλλη συχνή μορφή τιμωρίας των ανυπάκουων ήταν να τους καίνε ζωντανούς. Οι υπόλοιποι ιθαγενείς παρακολουθούσαν τρομοκρατημένοι τις φρικαλεότητες.
Το τραγικό αποτέλεσμα…
Όλοι οι άντρες των νησιών έγιναν δούλοι. Οι μισοί οδηγούνταν στα ορυχεία χρυσού και οι άλλοι μισοί μεταφέρονταν στην Ευρώπη για να πουληθούν. Τα γυναικόπαιδα πωλούνταν κατευθείαν ως σκλάβοι του σεξ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Κολόμβος, όντας Καθολικός, πίστευε ακράδαντα το δόγμα που πρόσταζε ότι η υποδούλωση των χριστιανών ήταν ανεπίτρεπτη. Γι’ αυτό τον λόγο είχε απαγορεύσει το βάπτισμα όσων ιθαγενών επιθυμούσαν να αλλαξοπιστήσουν. Έτσι, ο θαλασσοπόρος δεν είχε ενδοιασμούς και τύψεις για όσα διέπραττε εναντίον τους….
Επιπλέον, δεν είχε απλώς το ρόλο αυτού που πρόσταζε τους άντρες του να διενεργούν τα βασανιστήρια. Όταν κάποτε ο Κολόμβος έπιασε ένα ντόπιο να κλέβει λίγο καλαμπόκι για να φάει, δίχως να διστάσει, του έκοψε ο ίδιος τα αφτιά και τη μύτη για παραδειγματισμό. Και παρόμοια περιστατικά υπήρξαν πολλά. Αρκετοί ήταν οι στρατιώτες που δεν άντεξαν την αναίτια και αλόγιστη βιαιότητα του Γενοβέζου και αποχώρησαν από το πλευρό του. Ένας από αυτούς, ονόματι Μπαρτολομέ Ντε Λας Κάσας, άφησε πίσω του γλαφυρές περιγραφές των όσων βίωσε υπηρετώντας ως Ισπανός στρατιώτης. Αποφάσισε, μάλιστα, να μείνει στην Αμερική, να χριστεί καθολικός ιερέας και να γίνει προστάτης των ιθαγενών. Βέβαια, δεν κατάφερε πολλά. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι, πριν την άφιξη του Κολόμβου το 1492, ο πληθυσμός μόνο του νησιού της Ισπανιόλα ανερχόταν στα τρία εκατομμύρια!!! Είκοσι χρόνια μετά την ισπανική εισβολή, οι εναπομείναντες ιθαγενείς ήταν μόλις 60 χιλιάδες!!! Ύστερα από πενήντα χρόνια, δεν είχε απομείνει κανείς!!! Όπως έγραφαν για πολλά χρόνια τα σχολικά βιβλία «εκπολιτίστηκαν»!…
Το κράτος Κολομβία στη Ν. Αμερική και ο αστεροειδής 327 Κολομβία (327 Columbia), που ανακαλύφθηκε το 1892, πήραν το όνομά τους από τον διάσημο αυτό θαλασσοπόρο…
Ο Χριστόφορος Κολόμβος όπως γράφει στην ιταλική Wikipedia πέθανε στο Βαγιαδολίδ της Ισπανίας το 1506 και ετάφη σε μοναστήρι της πόλης. Τρία χρόνια αργότερα, η σορός του μεταφέρθηκε σε μοναστήρι της Σεβίλλης και το 1537 στον Καθεδρικό του Αγίου Δομίνικου στο νησί Εσπανιόλα. Μαζί μεταφέρθηκε και η σορός του γιου του Ντιέγκο. Το 1795, η Ισπανία παραχώρησε το νησί στη Γαλλία και οι δύο σοροί μεταφέρθηκαν εκ νέου στην Ιβηρική Χερσόνησο. Ωστόσο, υπάρχει το ενδεχόμενο να έγινε λάθος κατά την μεταφορά, δεδομένου ότι το 1877 ανακαλύφθηκε τυχαία στον Άγιο Δομίνικο ένας τάφος, στον οποίο υπήρχε η επιγραφή: «Ο Διαπρεπής και Εξέχων, Δον Κρίστομπαλ Κολόν».
Φωτογραφίες & video: Διαδίκτυο.
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
