Κατηγορία: Ποίηση

  Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Μια μέρα  τ ΄ Απριλιού ημέρα Τρίτη, του ΧΙΤΛΕΡ τα στρατεύματα, κινήσαν για την ΚΡΗΤΗ.   Το ελεύθερο νησί για να σκλαβώσουν, όμως δε γνωρίζαν, πως θα το μετανιώσουν.   Το αδούλωτο νησί, ζυγό δεν παίρνει, και λεύτερους ανθρώπους, πάντα σπέρνει.   Όποιος θελήσει, να το κατακτήσει, πρέπει από πριν, καλά να μελετήσει.   Πέσαν με αλεξίπτωτα, πάθαν πανωλεθρία, οι Κρητικοί αντιστέκοταν, αληθινά θηρία.   Χιλιάδες ήταν οι νεκροί, γιατί τους πολεμούσαν, με τσάπες, φτυάρια, ρόπαλα, κι ΄ αυτοί πισωπατούσαν.   Οι Γερμανοί μετάνιωσαν, για…

Περισσότερα

του Αλέξανδρου Οικονόμου   Οι τραγικοί που κυβερνούν τη χώρα, πέντε δεκαετίες αδιαλείπτως, της έπιναν το αίμα και πρωτίστως, την οδηγούσαν σταθερά στην κατηφόρα.   Όλοι αυτοί οι υποτακτικοί, μεγάλοι και μικροί πολιτικοί, τσιράκια, δουλικά,  του κεφαλαίου, υποτελείς, θύματα του μοιραίου.   Αλλάξαμε εσχάτως προσδοκίες, ζητώντας πιο μεγάλες ευκαιρίες, να φύγουμε για πάντα απ ΄ τη μιζέρια, να φθάσουμε ψηλά, μέχρι τα ΄ αστέρια.   Μα δυστυχώς για μας τέτοιες απόψεις, είναι αδύνατο να τις αφομοιώσεις, χρειάζεται αργή προσαρμογή, για νέα μέρα, νέα χαραυγή!   Ας καταβάλουμε μαζί, μία προσπάθεια,…

Περισσότερα

  Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Μια απέραντη θλίψη την ψυχή μου σκεπάζει, των δεινών μου τον πόθο κραυγαλέα φωνάζει.   Οι αστέρες μονιάσαν για να βρουν Θεία δίκη και οι Μούσες ζητάνε μιαν πανώρια νίκη.   Στου ουρανού το γαλάζιο και το μπλε της θαλάσσης, τα πτηνά και τα ψάρια δεν ξεφεύγουν της δράσης.   Αετόμορφε Δία δείξε λίγη συμπόνια, οι θεοί του Ολύμπου κατεβήκαν στ ΄ αλώνια.   Ποια πατρίδα ζητάτε και ποια δόξα τρανή, οι ψυχές του ολέθρου είναι πάνω στην Γη.   Ταξιδιώτες κι εμείς του γαλάζιου…

Περισσότερα

του Αλέξανδρου Οικονόμου   Της φυγής το θεσπέσιο άρμα με τα τέσσερα αλόγατα τρέχει, ιππηλάτης τρανός το ορίζει τη νυχτιά που τ ΄ αστέρι φωτίζει.   Οπτασίες γλυκές απ ΄ το μέλλον του πανάρχαιου θρύλου θυμίζουν, ταξιδιώτες στο διάβα του χρόνου τα ατέλειωτα πάθη ορίζουν.   Της ψυχής το ανείπωτο δράμα από μύθο βγαλμένο και φήμη, στ ΄ ουρανού το υπέροχο θόλος το  ΄ χει γράψει στο νου και στη μνήμη.   Σταυροφόροι κι εμείς σε μια μάχη του δικού μας Θεού που προστάζει τα ανείπωτα πάθη περνάμε, την ημέρα…

Περισσότερα

του Αλέξανδρου Οικονόμου   Συντρίμμια και θρύψαλα, σκορπούν στον αέρα, σκοτώσαν  τον ήρωα, τρισάθλια μέρα.   Καρτέρι του στήσαν, κοντά στην πλατεία, με ψεύτικα λόγια, παγίδες και λόγια.   Του δέσαν τα μάτια, τον στήσαν στον τοίχο, τα βλέφαρα παίξαν, στης τουφεκιάς τον ήχο.   Τρανό παλληκάρι, αγρίμι σωστό, η μάνα θρηνούσε, μπροστά στον Χριστό.   Προδότες, φασίστες, ρουφιάνους, γεμίσαν, οι πόλεις της νίκης, τη φρίκη γνωρίσαν.  

Περισσότερα

    Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Στα απάτητα όρη φωλιάζει αϊτός, βασιλιάς των αιθέρων, πόσο όμοια, η μορφή του ταιριάζει στη μορφή, των δικών μας πατέρων.   Αϊτόπουλα, γεννηθήκαμε όντως στο βωμό της μεγάλης πατρίδας, του μεγάλου προστάτη παρόντος άξια τέκνα, προσμονής και ελπίδας.   Προσδοκίες μεγάλες υπήρχαν η πατρίδα ψηλά να πετάξει, στους αιθέρες, στα όρη, σ ΄ό,τι είχαν χωριστά απ ΄ αυτά, που της είχανε τάξει.   Των προγόνων οι μοίρα προστάζει να διαβούμε, την μεγάλη την πύλη, πέρα από όσα, ο νους διατάζει στρατιώτες ψυχής, δίχως ύλη.…

Περισσότερα

Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Το έργο της ζωής μου ένα ναυάγιο, πνιγμένο σε βαθείς ωκεανούς, λιμάνι δεν εβρέθηκε, να δέσω και μουράγιο, όπως συμβαίνει, τακτικά  σ ΄ όλους τους ναυτικούς.   Ταξίδευα στα πέλαγα, τα άγνωστα, μονάχος, χωρίς πυξίδα να μπορώ, πορεία να χαράξω, το ρέμα με παρέσυρε, στης θάλασσας το βάθος, χωρίς ελπίδα να μπορώ, να τρέξω να φωνάξω.   Η ζοφερή πορεία μου, σταμάτησε στα βράχια, τσακίστηκα, συνθλίφθηκα, στο  σώμα στην ψυχή, όλες οι προσδοκίες μου εγίνανε κομμάτια, και δρόμος δεν εβρέθηκε για τη διαφυγή.   Τα όνειρα…

Περισσότερα

    Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Οι άθλιοι που κυβερνούν τη χώρα και τρώνε τα σαρκία της αιώνες, συνειδητά την οδηγούν στην κατηφόρα, και δεν τους νοιάζουν, των ανθρώπων οι αγώνες.   Για την καρέκλα, κόπτονται μονάχα, μην τύχει και καθίσει κάποιος άλλος, τη δύναμη, στα χέρια μόνο νάχα, Άχ! Και να ήμουν, λίγο πιο μεγάλος.   Όλοι αυτοί οι ηλίθιοι, μοιραίοι, χαμερπείς, όλοι οι ασυνείδητοι της μιας πολιτικής, γυρίζουν και ζητάνε, την ψήφο του λαού, όμως οι ορέξεις τους, είναι κάπου αλλού.   Θέλουν το λαό αμόρφωτο, χωρίς δική…

Περισσότερα

Του  Αλέξανδρου Οικονόμου   Σε μοναστήρι ερημικό θα πάω να κατοικήσω αφού η μοίρα κι ΄ η ζωή μου φέρθηκαν σκληρά, εκεί κοντά εις το Θεό μακριά απ ΄ τους ανθρώπους θα κάνω μια προσπάθεια να ζήσω ειρηνικά.   Θα ζω κοντά στον Πλάστη μου με τα διδάγματά Του το πνεύμα μου σε έκσταση, σε θεία προσευχή… Θα συγχωρήσω τους κακούς που μ ΄ έφεραν κοντά Του, θα κάνω μια μετάνοια και μια καινούργια αρχή.   Και όταν το πνεύμα υψωθεί στα θεία μονοπάτια της γνώσης και της λύτρωσης Βαγγέλιο…

Περισσότερα

  Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Από τις αρχές του εξήντα η Ελλάδα μια νταλίκα, κουβαλούσε τα παιδιά της στα παζάρια της Ευρώπης και βογκούσε η καρδιά της.   Να τα θρέψει δεν μπορούσε και στην άκρη τα πετούσε, δεν τους έταζε παλάτια μόνο πείνα και κομμάτια, μια ζωή σκέτη συντρίμμια φόβος, μίσος και ασχήμια.   Ο λαός της υποφέρει κι ο πολιτικός το ξέρει, μα δε δίνει σημασία κι αποφεύγει την ουσία.   Έτσι κρατούσε ο ξεριζωμός κι ΄  ήταν σκέτος μαρασμός, η πατρίδα να  αδειάζει και ο βασιλιάς φωνάζει!!!…

Περισσότερα