Η ΦΥΓΗ

του Αλέξανδρου Οικονόμου   Της φυγής το θεσπέσιο άρμα με τα τέσσερα αλόγατα τρέχει, ιππηλάτης τρανός το ορίζει τη νυχτιά που τ ΄ αστέρι φωτίζει.   Οπτασίες γλυκές απ ΄ το μέλλον του πανάρχαιου θρύλου θυμίζουν, ταξιδιώτες στο διάβα του χρόνου τα ατέλειωτα πάθη ορίζουν.   Της ψυχής το ανείπωτο δράμα από μύθο βγαλμένο και φήμη, στ ΄ ουρανού το υπέροχο θόλος το  ΄ χει γράψει στο νου και στη μνήμη.   Σταυροφόροι κι εμείς σε μια μάχη του δικού μας Θεού που προστάζει τα ανείπωτα πάθη περνάμε, την ημέρα…

Περισσότερα

ΠΡΟΔΟΤΕΣ

του Αλέξανδρου Οικονόμου   Συντρίμμια και θρύψαλα, σκορπούν στον αέρα, σκοτώσαν  τον ήρωα, τρισάθλια μέρα.   Καρτέρι του στήσαν, κοντά στην πλατεία, με ψεύτικα λόγια, παγίδες και λόγια.   Του δέσαν τα μάτια, τον στήσαν στον τοίχο, τα βλέφαρα παίξαν, στης τουφεκιάς τον ήχο.   Τρανό παλληκάρι, αγρίμι σωστό, η μάνα θρηνούσε, μπροστά στον Χριστό.   Προδότες, φασίστες, ρουφιάνους, γεμίσαν, οι πόλεις της νίκης, τη φρίκη γνωρίσαν.  

Περισσότερα

ΑΪΤΟΣ

    Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Στα απάτητα όρη φωλιάζει αϊτός, βασιλιάς των αιθέρων, πόσο όμοια, η μορφή του ταιριάζει στη μορφή, των δικών μας πατέρων.   Αϊτόπουλα, γεννηθήκαμε όντως στο βωμό της μεγάλης πατρίδας, του μεγάλου προστάτη παρόντος άξια τέκνα, προσμονής και ελπίδας.   Προσδοκίες μεγάλες υπήρχαν η πατρίδα ψηλά να πετάξει, στους αιθέρες, στα όρη, σ ΄ό,τι είχαν χωριστά απ ΄ αυτά, που της είχανε τάξει.   Των προγόνων οι μοίρα προστάζει να διαβούμε, την μεγάλη την πύλη, πέρα από όσα, ο νους διατάζει στρατιώτες ψυχής, δίχως ύλη.…

Περισσότερα

ΕΡΓΟ ΖΩΗΣ

Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Το έργο της ζωής μου ένα ναυάγιο, πνιγμένο σε βαθείς ωκεανούς, λιμάνι δεν εβρέθηκε, να δέσω και μουράγιο, όπως συμβαίνει, τακτικά  σ ΄ όλους τους ναυτικούς.   Ταξίδευα στα πέλαγα, τα άγνωστα, μονάχος, χωρίς πυξίδα να μπορώ, πορεία να χαράξω, το ρέμα με παρέσυρε, στης θάλασσας το βάθος, χωρίς ελπίδα να μπορώ, να τρέξω να φωνάξω.   Η ζοφερή πορεία μου, σταμάτησε στα βράχια, τσακίστηκα, συνθλίφθηκα, στο  σώμα στην ψυχή, όλες οι προσδοκίες μου εγίνανε κομμάτια, και δρόμος δεν εβρέθηκε για τη διαφυγή.   Τα όνειρα…

Περισσότερα

GUVERNO

    Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Οι άθλιοι που κυβερνούν τη χώρα και τρώνε τα σαρκία της αιώνες, συνειδητά την οδηγούν στην κατηφόρα, και δεν τους νοιάζουν, των ανθρώπων οι αγώνες.   Για την καρέκλα, κόπτονται μονάχα, μην τύχει και καθίσει κάποιος άλλος, τη δύναμη, στα χέρια μόνο νάχα, Άχ! Και να ήμουν, λίγο πιο μεγάλος.   Όλοι αυτοί οι ηλίθιοι, μοιραίοι, χαμερπείς, όλοι οι ασυνείδητοι της μιας πολιτικής, γυρίζουν και ζητάνε, την ψήφο του λαού, όμως οι ορέξεις τους, είναι κάπου αλλού.   Θέλουν το λαό αμόρφωτο, χωρίς δική…

Περισσότερα

ΛΥΤΡΩΣΗ

Του  Αλέξανδρου Οικονόμου   Σε μοναστήρι ερημικό θα πάω να κατοικήσω αφού η μοίρα κι ΄ η ζωή μου φέρθηκαν σκληρά, εκεί κοντά εις το Θεό μακριά απ ΄ τους ανθρώπους θα κάνω μια προσπάθεια να ζήσω ειρηνικά.   Θα ζω κοντά στον Πλάστη μου με τα διδάγματά Του το πνεύμα μου σε έκσταση, σε θεία προσευχή… Θα συγχωρήσω τους κακούς που μ ΄ έφεραν κοντά Του, θα κάνω μια μετάνοια και μια καινούργια αρχή.   Και όταν το πνεύμα υψωθεί στα θεία μονοπάτια της γνώσης και της λύτρωσης Βαγγέλιο…

Περισσότερα

ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ

  Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Από τις αρχές του εξήντα η Ελλάδα μια νταλίκα, κουβαλούσε τα παιδιά της στα παζάρια της Ευρώπης και βογκούσε η καρδιά της.   Να τα θρέψει δεν μπορούσε και στην άκρη τα πετούσε, δεν τους έταζε παλάτια μόνο πείνα και κομμάτια, μια ζωή σκέτη συντρίμμια φόβος, μίσος και ασχήμια.   Ο λαός της υποφέρει κι ο πολιτικός το ξέρει, μα δε δίνει σημασία κι αποφεύγει την ουσία.   Έτσι κρατούσε ο ξεριζωμός κι ΄  ήταν σκέτος μαρασμός, η πατρίδα να  αδειάζει και ο βασιλιάς φωνάζει!!!…

Περισσότερα

Η ΧΑΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ

Του Αλέξανδρου Οικονόμου     Ω χαραυγή της νιότης μου των παιδικών μου χρόνων τότε που όλα έμοιαζαν να είν ΄ αληθινά ας ήτανε να  ΄ρχόσουνα και πάλι να φωτίσεις τη σκοτεινή μιζέρια μου να φύγω απ ΄ τα δεινά.   Να άρχιζα απ ΄ την αρχή με πείρα και με γνώση βουνοκορφές  ν ΄  ανέβαινα ψηλά ιδανικά, σ ΄ ονειρεμένες θάλασσες και στις κορφές της δόξης κοντά εις την πατρίδα μου σε μέρη θεϊκά.   Να έβγαινα στο πέλαγος με όρτσα τα πανιά μου στη λαγουδέρα ξέστηθο κορίτσι θεϊκό,…

Περισσότερα

ΑΝΟΙΞΗ

του Αλέξανδρου Οικονόμου   Εμύρισε η Άνοιξη η φύσις αναστήθει, μα βγαίνει ένα παράπονο απ ΄ του φτωχού τα στήθη.   Γιατί γι ΄ αυτόν η χειμωνιά για πάντα έχει ριζώσει ο πόνος και η θλίψη του, δε λέει να μερώσει.   Αναζητά τη θαλπωρή να φύγει απ ΄ το Χειμώνα ν ΄ ανθίσει μέσα στην ψυχή βιολέτα κι ανεμώνα.   Βογγά σπαράζει με καϋμό για της ζωής τα πάθη γιατί η μοίρα κι οι άνθρωποι να κάνουν τόσα λάθη!   Βλέπει το μίσος, την ψευτιά, παντού να κυριαρχούνε κι…

Περισσότερα

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

  Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Αθάνατε Άνοιξε τρανέ και μεγάλε η δόξα εμέριασε να βρεις να διαβείς, στεφάνωμα δάφνινο στην κώμη σου βάζει, πορφύρινο ένδυμα στους ώμους φορεί.   Μεγάλο το έργο σου τρανό και αιώνιο αθάνατο έμεινε σ ΄  αιώνες πολλούς, το όνομα πέρασε από χείλη σε χείλη η δόξα το ζήλεψε μπροστά στους Θεούς.   Τρανότατε Άρχοντα του θρύλου ηγέτη η μοίρα σε έταξε τον κόσμο ν ΄  αλλάξεις, πανάρχαιο έμβλημα της δόξας σημάδι στο στήθος σου φόρεσε να ΄ ρθείς να διδάξεις.   Αλέξανδρε αθάνατε στων αιώνων…

Περισσότερα