Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.
Είναι γνωστό ότι με τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923 προβλεπόταν η διατήρηση της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, των εννέα Πριγκιποννήσων της Θάλασσας του Μαρμαρά και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου. Το γεγονός πως η Συνθήκη της Λοζάνης εξαιρούσε τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των παραπάνω νησιών από την ανταλλαγή πληθυσμού και ταυτόχρονα προστάτευε τα δικαιώματά τους, δεν σήμαινε πως οι Τούρκοι σεβάστηκαν και πολύ το περιεχόμενο αυτής της συνθήκης…
Κωνσταντινούπολη:Ο ‘μαύρος’ Σεπτέμβριος του 1955.
Τα Σεπτεμβριανά
Η κατάσταση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης άρχισε να γίνεται πολύ δυσχερής το 1954, λόγω του Κυπριακού Ζητήματος. Στη διάρκεια του αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για ανεξαρτησία από τους Άγγλους, οξύνθηκε και ο τουρκικός εθνικισμός στην Κύπρο. Αυτό είχε όμως ως αποτέλεσμα να βρεθεί στο στόχαστρο του τουρκικού εθνικισμού και η ελληνική μειονότητα της Τουρκίας.
Το Σεπτέμβριο του 1955 πραγματοποιήθηκε μια από τις χειρότερες επιθέσεις των Τούρκων προς τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Τη νύχτα της 6ης/7ης Σεπτεμβρίου, οι Τούρκοι οπαδοί του Μεντερές έκαψαν πάνω από 3.000 σπίτια και περισσότερα από 4.000 μαγαζιά των Ελλήνων. Ακόμη, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν 82 ορθόδοξους ναούς, κατέστρεψαν και βεβήλωσαν κοιμητήρια και κατέστρεψαν 26 ελληνόφωνα μειονοτικά σχολεία.
Κωνσταντινούπολη:Ο διωγμός του Μαρτίου του 1964.
Σαν σήμερα 16 Μαρτίου 1964.
Τα δεινά όμως των Κωνσταντινουπολιτών δεν τελείωσαν με τα «Σεπτεμβιανά». Λόγω της νέας υποτροπής του Κυπριακού Ζητήματος την περίοδο 1963-64, απελάθηκαν στις 16 Μαρτίου 1964 12.000 Έλληνες υπήκοοι της Κωνσταντινούπολης. Η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε να απελάσει τους Έλληνες υπηκόους που ζούσαν στην Τουρκία και είχαν δικαίωμα παραμονής χωρίς βίζα. Μαζί τους όμως εξαναγκάστηκαν σε φυγή πενταπλάσιοι άλλοι τουρκικής υπηκοότητας.
Οι μαζικές μεταναστεύσεις πληθυσμών που πραγματοποιήθηκαν τότε θεωρήθηκαν ως η μεγαλύτερη έξοδος ανθρώπων από μία χώρα σε καιρό ειρήνης στο έδαφος της Βαλκανικής Χερσονήσου, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά το διάστημα αυτό έκλεισαν και 100 επιχειρήσεις Ελλήνων υπηκόων με κεφάλαιο 500.000.000 δολαρίων.
Πηγές: «Η Κωνσταντινούπολη μετά το 1923. Μνήμες και μνημεία»
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
