Covid 19, πανδημία που μας έκλεισε στο σπίτι 1 ολόκληρο χρόνο!!! Νέα ήθη και έθιμα… νέες συνήθειες στην καθημερινότητα μας και: ‘Εργασία από το σπίτι’…
Προσωπικά το βίωσα σαν καθηγήτρια ξένων γλωσσών να παραδίδω από το σπίτι ηλεκτρονικά μαθήματα… Τηλεκπαίδευση το λένε…
Μοναδική εμπειρία . Τι να σας πω. Η εκπαίδευση εάν δεν είναι δια ζώσης δεν είναι εκπαίδευση.
Νόμοι και κανόνες για την νέα εποχή της εργασίας από το σπίτι που νομοθετούνται σχεδόν ταυτόχρονα με το νομοσχέδιο που θα καταργεί το 8ωρο… Σύμπτωση;
Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η νέα εποχή θα φέρει τον ..εκσυγχρονισμό στην εργασία και ότι η εργασία από το σπίτι διαθέτει ατού όπως ελευθερία κινήσεων , δουλειά όποτε θέλεις κι όχι συνεχόμενα όπως στο γραφείο κλπ.
Ας δούμε αυτό το ‘μοντέρνο’ καθεστώς και την εφαρμογή του … 2 αιώνες πριν… Κοιτάξτε την φωτογραφία από την σελίδα: Dickens’ London.
Αυτή η φωτογραφία δείχνει μια νεαρή μητέρα, εξαντλημένη από τις ώρες που φτιάχνει σπιρτόκουτα, ένας σωρός από τους οποίους φαίνεται στο τραπέζι. Στα πόδια της είναι ένα νεαρό, κοιμισμένο μωρό που καλύπτεται από μια κουβέρτα. Για τέτοιους εργαζόμενους στο σπίτι που ασχολούνται με τις ιδρωμένες βιομηχανίες δεν υπήρξε διαχωρισμός μεταξύ εργασίας και ζωής στο σπίτι. Το match-box ήταν μεταξύ των χαμηλότερων μισθωτών εργασιών. Η βιομηχανία απασχολούσε κυρίως γυναίκες και παιδιά που θα μπορούσαν να περιμένουν να εργαστούν κατά μέσο όρο 16 ώρες ημερησίως. Για κάθε 144 κουτιά που φτιάχτηκαν πήραν 2 πενταροδεκάρες. Αυτή η φωτογραφία εμφανίζεται σε ένα άλμπουμ με πολλές άλλες εκτυπώσεις που απεικονίζουν ιδρωμένους εργάτες και φτωχούς του Λονδίνου. Τέτοιου είδους άλμπουμ συχνά μεταμορφώθηκαν από φιλανθρωπικά ιδρύματα για να συγκεντρώσουν κεφάλαια και να ενημερώσουν το κοινό σχετικά με την ταλαιπωρία όσων ζουν και εργάζονται στις φτωχότερες περιοχές του Λονδίνου, όπως το East End.
Λοιπόν; Τι λέτε; Είναι κάτι νέο η εργασία από το σπίτι; Μάλλον όχι. Ας μην ξεχνάμε και παραδοσιακές τέχνες όπως η ραπτική και τις μοδίστρες που δούλευαν από το σπίτι και παρέδιδαν την δουλειά τους σε μαγαζιά και εργοστάσια. Ωράριο; Μέρα-νύχτα. Συνθήκες εργασίας και αμοιβή; Άστα να πάνε.
Τη θέση των σπιρτόκουτων θα πάρουν οι υπολογιστές και θα πέφτουν λυπόθυμοι οι εργαζόμενοι επάνω τους μετά από εξαντλητικά ωράρια. Αμφιβάλλετε; Ποιος θα ελέγχει τα αφεντικά που θα διατάζουν … ηλεκτρονικά;
Οι συμπεριφορές των αφεντικών θα οδηγούν σε συνεχώς επιδεινούμενους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων και της διαχρονικής καταστρατήγησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους, ελλείψει μάλιστα Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας…
Πως θα διεκδικούμε τα πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δεν θα πλήττουν την αξιοπρέπειά μας στους νέους ‘κανόνες’ του παιχνιδιού;
Η όλη υπόθεση δείχνει ότι άδικοι οι αγώνες των εργαζομένων 2 αιώνες τώρα, άδικα χύθηκε τόσο αίμα. Το κεφάλαιο ακάθεκτο ήρθε να πάρει πίσω ότι παραχώρησε στους εργαζόμενους τόσα χρόνια. Να τα πάρει πίσω ..με τόκο.Και φυλακισμένοι εμείς στα διαμερίσματα να λυποθυμάμε μετά από δουλειά χωρίς ωράριο πάνω από υπολογιστές… Με αμοιβή, ποια;
Εργασία από το σπίτι… Εξέλιξη και πρόοδος… Μεγάλη. Για τα αφεντικά…
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
