Γράφει η Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου..
Καλή μας εβδομάδα και καλό κουράγιο.
Αυτά που σας στέλνω σήμερα τα έγραψα στις 7/2/2017 αλλά μια χαρά ταιριάζουν και στο τώρα.
Κι αν όλοι μας-και μην το αρνείστε- και δεύτερες σκέψεις κάνουμε και υποψίες έχουμε και εκόντες άκοντες σφίγγουμε τα δόντια και υπομένουμε,προτιμώντας να διαλέγουμε τη σωφροσύνη, την πίστη στη γνώμη των επαϊόντων και να αποδεχόμαστε την άγνοια μας και την αδυναμία μας, εν τούτοις, κατά βάθος, ένας θυμός, μια άγρια επιθυμία αντίστασης κι ένα “φτάνει πια” θέλει να βγει από μέσα μας ουρλιάζοντας και σαν το παραμπουρουρισμένο ποτάμι να πάρει τον ανήφορο.
Αν γίνει όμως η ενδόμυχη σκέψη πράξη, ποιος είναι σίγουρος πως θα είναι για το καλό μας;
Και ιδού πάλι που βρισκόμαστε μπροστά στο αιώνιο δίλημμα που πάντα ρίχνουν μπροστά μας όσοι καλά την τέχνη του εκφοβισμού και της απειλής γνωρίζουν.
Και ναμαστε πάλι στο χείλος της αμφιβολίας, της άγνοιας, του φόβου και της απελπισίας να μην αποφασίζουμε αν, το μη χειρότερα που ελπίζουμε είναι το καλύτερο ή το τρισχειρότερο.
ΤΟ ΜΠΟΥΡΟΥΡΙΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ ΤΟΝ ΑΝΗΦΟΡΟ ΠΑΙΡΝΕΙ.
7/2/2017
Χθες βράδυ, είδα στην ΕΡΤ2, το ντοκιμαντέρ για το έργο του διάσημου φωτογράφου Σεμπαστιάο Σαλγκάντο, ο οποίος, ενώ ήταν διδάκτωρ των οικονομικών, ερωτεύτηκε την τέχνη της φωτογραφίας στα τριάντα του χρόνια κι αφιέρωσε έκτοτε, σχεδόν όλη του τη ζωή, ταξιδεύοντας, για να καταγράψει με τον φακό του σε πολυβραβευμένα φωτογραφικά άλμπουμς, στιγμές της φύσης, του πλανήτη μας και των έμβιων όντων που την κατοικούν, αλλά κι όλα τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στα χρόνια της δράσης του, στα μήκη και τα πλάτη της γης και ν’ αποτυπώσει την τραγική μοίρα των λαών εκείνων, όσων, οι αποφάσεις και τα αδηφάγα συμφέροντα ανελέητων διαχειριστών της ζωής τους, τους οδήγησαν συστηματικά στη δυστυχία, στον εξευτελισμό, και τελικά στην ολοκληρωτική καταστροφή, τον εξανδραποδισμό της ράτσας τους και στον μοιραίο θάνατο και τον αφανισμό της γενιάς τους, με μεθόδους γνωστές κι εφαρμοσμένες τεχνικές ακόμη κι από την προϊστορία, δηλαδή, με διωγμούς, λιμούς, πολέμους και τεχνητές συμφορές.
Κι όταν τελείωσε το εν λόγω ντοκυμαντέρ και χόρτασαν τα μάτια μου αδικία, πόνο, ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, βιασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κακοποίηση και καταναγκασμό ψυχολογικό και σωματικό, αρπαγή και κλοπή των αγαθών εκείνων που η φύση κι ο Θεός έταξε σ΄ όλα τα πλάσματά, αρρώστια, κατάντια και θάνατο, πάλι στην ίδια αιτία κατέληξα πως είναι υπεύθυνη για όλα αυτά, δυστυχώς.
Την απάνθρωπη και αχόρταγη μανία εκείνων που σφετερίζονται ψυχές, ζωές και έθνη αιωνίως.
Αυτήν την αιτία που, κατά καιρούς κάνει όσους αναγορεύονται αρχηγοί, στρατηλάτες, βασιλείς, πρόεδροι και μπροστάρηδες, πότε με δόλια τεχνάσματα και υποσχέσεις, πότε δια πυρός και μαχαίρας, είτε από την ανάγκη του απλού ανθρώπου να έχει και να υπακούει σε αρχές και να αισθάνεται δέος και θαυμασμό σε ανώτερες δυνάμεις, κι αυτούς που ποτέ δεν λογάριασαν τον άνθρωπο, τις ανάγκες του, τα συναισθήματά του και το καλό του, παρά τον μετρούσαν σαν μονάδα για τα χωράφια και τα εργοστάσιά τους, τους κατακτητικούς στρατούς τους, τους φόρους, τις ψήφους και γενικά την δύναμη της εξουσίας τους, αυτούς που όταν φτάσει η ώρα να τον ξεπουλήσουν σε αλλότρια συμφέροντα, να τον λιγοστέψουν για να μπορούν να τον κουμαντάρουν και να τον εγκαταλείψουν στην μοίρα και τον αφανισμό προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι, καθόλου και ουδέποτε διστάζουν.
Κι έτσι, σαν τους επιτήδειους ξυλοκόπους που παίρνουν δήθεν άδειες για να κάνουν αποψιλώσεις ωφέλιμες στην ισορροπία της οργασμικής υπερδραστηριότητας της φύσης, αλλά, ευκαιρίας δοθείσης, πέφτουν μέσα στα απάτητα δάση κι αρπάζουν και καταστρέφουν το μέλλον της ζωής, έτσι κι οι καιροσκόποι της ιστορίας κι οι συνεργάτες των αμοραλιστών, κάνουν τακτικά τον γύρο της γης κι «αποψιλώνουν» κόσμο και λαούς, καταστρέφοντας πολιτισμούς, ισοπεδώνοντας επιστημονικά επιτεύγματα, τέχνες, δημιουργήματα και κατακτήσεις πνευματικές αιώνων, προς χάριν του κέρδους των ολίγων και ισχυρών, των οποίων φιλούν τους ποδόγυρους και γλύφουν τα αιματοβαμμένα χέρια.
Αυτοί οι ίδιοι είναι που φταίνε και για τα δικά μας παράλογα κι άδικα βάσανα, όσα βιώνουμε σαν λαός και σαν έθνος τα τελευταία χρόνια, εδώ στην μικρή γωνιά της γης που αποφάσισαν να δοκιμάσουν τώρα τις νέες μεθόδους «αποψίλωσης», την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τις αυτοκτονίες, την απελπισία, την μετανάστευση, το ξεπούλημα του εθνικού και του ιδιωτικού πλούτου, την άλωση της κοινωνίας μας από εξωγενείς παράγοντες, κι όσα , τέλος πάντων μας έφεραν στα μη περαιτέρω, κι έκαναν την πατρίδα μας εύκολο θήραμα και περίγελο στους εχθρούς της, αλλά και, παιχνιδάκι κι εργαλείο πλουτισμού στα χέρια των άσπονδων φίλων της, όσων, εκμεταλλευόμενοι την ατράνταχτη πίστη μας στου ανθρώπου τα ίσα δικαιώματα, την ανθρωπιά μας και την αγάπη μας στην ειρήνη- δηλαδή τις αρετές της ράτσας που μας συγκρατούν και μας δυναμώνουν- σαν αχόρταγοι άρπαγες που είναι, γίνονται συνεχώς προκλητικότεροι, πιεστικότεροι και απαιτητικότεροι, μην υπολογίζοντας πως, η αισχρή κι αλόγιστη εκμετάλλευση μας θα γίνει μπούμεραγκ κι όπως λέει μια λαϊκή παροιμία μας, ο λαός μας θα μοιάσει στο νερό που αν παραμπουρουρίσει τον ανήφορο θα πάρει.
Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου
Συγγραφέας-ποιήτρια.
