Δεν θα αναφερθούμε στην γενιά των προπολεμικών αλλά και των μεταπολεμικών Ναυτεργατών μέχρι και την δεκαετία του ’60, στα πολύ δύσκολα χρόνια που πέρασαν, στις συνθήκες εργασίας σκλαβιάς και διαβίωσης εποχής γαλέρας, όπου μετά από πολλούς και αιματηρούς αγώνες και διώξεις κατάφεραν να αποκτήσουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ), καλύτερη διαβίωση στα πλοία, και δικαιώματα που με την πάροδο των χρόνων εξανεμίζονται πάντα με την «βοήθεια» της πουλημένης και προσκυνημένης στους εφοπλιστές Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ), αλλά και το δικό μας «χέρι» της γενιάς Ναυτεργατών από την δεκαετία του ΄70 και μετά, που λόγω της ευφορίας που υπήρχε εκείνη την εποχή στην οποία ζητούσαν και «ξύλινους» Ναυτεργάτες, δεν δίναμε καμμιά σημασία στα γίγνεσθαι τόσο με την διοίκηση της ΠΝΟ όσο και με τις διοικήσεις στα σωματεία μας, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΕΠΩΔΥΝΟ ΛΑΘΟΣ!!
Οι Ναυτεργάτες που ξεκίνησαν την καριέρα τους από την δεκαετία του ’70 και μετά πιστεύουμε ότι ήταν οι πιο κερδισμένοι από όλες τις απόψεις, μπορεί να δουλεύαν σε παλιά και δύσκολα πλοία αλλά δεν υπήρχε ο φόρτος εργασίας το στρες και η πίεση, φυσικά από το 2001 και με την τρομοκρατική επίθεση με τα επιβατικά αεροπλάνα στους δίδυμους πύργους στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, που τελικά δεν γνωρίζουμε το πως και το γιατί έγινε αυτή η επίθεση και νομίζουμε ότι δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ, άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση στην ήσυχη και ήρεμη μέχρι τότε ζωή των Ναυτεργατών στα πλοία.
Σε όποια λιμάνια κι αν πηγαίναν οι τοπικές αρχές τους αντιμετώπιζαν σαν τρομοκράτες, ναι καλά διαβάζεται, απαγόρευαν την έξοδο τους στα λιμάνια, άρχισε να αλλάζει η καθημερινότητα στο πλοίο, νέοι κανονισμοί που έμπαιναν σε λειτουργία, γραφειοκρατία, επιθεωρήσεις, και η αρχή της γενικής αλλαγής στα πλοία.
Και πάμε στο σήμερα, στους σημερινούς Ναυτεργάτες που ξεκίνησαν την καριέρα τους τα τελευταία χρόνια ή πρόκειται σύντομα να ξεκινήσουν. Το σημαντικότερο που ακούμε για την νέα γενιά Ναυτεργατών και φυσικά είναι πολύ θετικό, είναι η επαφή τους με δικούς τους ανθρώπους στη στεριά, λόγω του ίντερνετ έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια και πολλοί σχολιάζουν ότι τα «σημερινά παιδιά στη θάλασσα» δεν χάνουν όσα έχαναν οι παλιότερες γενιές. Είναι όντως μια «ευνοημένη» (όπως την αποκαλούν) γενιά η σημερινή;
Πάνω σε αυτό το θέμα τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές έρευνες από διάφορες οργανώσεις, και κατέδειξαν ότι έχει μειωθεί πλέον ο βαθμός ικανοποίησής τους σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της ζωής μέσα στο καράβι. Οι Ναυτεργάτες σήμερα, βάση των δικών τους απόψεων και εν έτη 2023, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα, και αναφέρουμε μερικά από αυτά:
Θέματα εξόδου στα λιμάνια τόσο λόγω του μειωμένου χρόνου παραμονής του πλοίου, αλλά και της απαγόρευσης σε πολλά κράτη από τις τοπικές λιμενικές αρχές. Καθυστερήσεις στην αντικατάστασή τους και τον επαναπατρισμό τους. Σε αυτά τα ζητήματα προστίθενται οι αυξημένες προσπάθειες από ορισμένους πλοιοκτήτες να πείσουν τους Ναυτεργάτες να παραμένουν εν πλω για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, λόγω των δυσκολιών αντικατάστασης που άφησε η πανδημία αλλά και εξαιτίας της εκτόξευσης των τιμών στα ναύλα.
Φόρτος εργασίας, κόπωση και υψηλή πίεση, αυξημένες γραφειοκρατικές απαιτήσεις, αναποτελεσματική καθοδήγηση, έλλειψη ενσυναίσθησης από τους προϊσταμένους τους και, το κυριότερο… «κοινωνική απομόνωση».
Ένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των εταιρειών που παρέχουν προγράμματα υγείας και σωματικής ευεξίας, μια και προς το παρόν ελάχιστες εταιρείες έχουν δώσει βαρύτητα σε αυτόν τον τομέα.
Περιορισμένη πρόσβαση σε υποστήριξη ψυχικής υγείας και σε ιατρικές / συμβουλευτικές υπηρεσίες για την ευημερία τους, οδηγίες οι οποίες είναι πλέον απαραίτητες και έχουν αναγνωριστεί ως βιοτικές ανάγκες από τη νέα γενιά των Ναυτεργατών.
Ανησυχίες για την πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, τόσο πάνω στο καράβι όσο και σε συγκεκριμένα (πολλά στον αριθμό) λιμάνια.
Ζητήματα συνδεσιμότητας στη θάλασσα. Παρόλο που τα συστήματα των τηλεπικοινωνιακών δικτύων βελτιώθηκαν σημαντικά, ακόμα εμφανίζονται περιορισμοί στην ταχύτητα και στη συνδεσιμότητα, ενώ η ποιότητα της σύνδεσης στο διαδίκτυο εξαρτάται από τα χρήματα που επενδύει κάθε ναυτιλιακή εταιρεία.
Ανησυχίες για το αυξανόμενο κόστος ζωής παγκόσμια, για τα εμπόδια στην επαγγελματική τους ανέλιξη αλλά και για την πορεία στους μισθούς τους, οι οποίοι, είναι μεν υψηλοί σε σχέση με τους μισθούς για διάφορα επαγγέλματα στη στεριά, ωστόσο παραμένουν στάσιμοι τα τελευταία 15 χρόνια, την ώρα που ο πληθωρισμός καλπάζει σε όλο τον κόσμο.
Προκλήσεις που σχετίζονται με το φαγητό τους στο πλοίο, συμπεριλαμβανομένων ανεπαρκών προϋπολογισμών τροφίμων, φτωχών σε ποιότητα και υγιεινή τροφών, ανεπαρκών μαγείρων και έλλειψης διατροφικής εκπαίδευσης από την πλοιοκτήτρια εταιρεία, ώστε να κρατήσουν το σώμα και το πνεύμα τους υγιές κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους στο καράβι.
Μεικτές και αντικρουόμενες αντιλήψεις των Ναυτεργατών περί κανονισμών και κανόνων, οι οποίες οφείλονται στις διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές προσλαμβάνουσες κάθε Ναυτεργάτη, βάσει και του τόπου καταγωγής του.
Ανεπαρκείς επιλογές ψυχαγωγίας, συμπεριλαμβανομένης της αυξανόμενης απομόνωσης και της δυσκολίας των Ναυτεργατών να «συνδεθούν» μεταξύ τους μέσω δημιουργικής διασκέδασης ή ψυχαγωγίας, καθώς καταγράφεται έλλειψη δελεαστικών δραστηριοτήτων σε κοινόχρηστους χώρους για την ενθάρρυνση των ναυτικών να αλληλοεπιδράσουν.
Σε όλα τα παραπάνω θα προσθέσουμε
Την άμεση αναβάθμιση της διδακτικής ύλης στις ΑΕΝ Πλοιάρχων και Μηχανικών και στο ΚΕΣΕΝ, να γίνει θεσμός και νόμος της Κυβέρνησης έτσι ώστε να γίνεται η απορρόφηση όλων των σπουδαστών και σπουδαστριών από τις ναυτιλιακές εταιρείες, για να αποκτούν τα πιστοποιητικά (διπλώματά) στην ώρα τους, να μην περιμένουν και να χάνουν το δικαίωμα απόκτησης της πιστοποίησης μετά την πάροδο επιτρεπόμενου χρόνου ή να αναγκάζονται να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για να μπαρκάρουν, ιδίως οι σπουδάστριες.
Είναι ντροπή και κρίμα να χάνονται παιδιά από την Ελληνική Ναυτιλία, παιδιά που ξεκίνησαν με ένα όνειρο για καριέρα στην θάλασσα, ειδικά στα τωρινά χρόνια που διαβάζουμε και ακούμε για λειψυδρία των νέων στο Ναυτικό επάγγελμα, Δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε τους γονείς αυτών των παιδιών που με το υστέρημα τους και με το πενιχρό μεροκάματο έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να τελειώσουν τα παιδιά τους της ΑΕΝ και να τα δουν να ανοίγουν τα φτερά τους.
Την συνεχιζόμενοι αφαίμαξη του Έλληνα Ναυτεργάτη με την ανελέητη και βάρβαρη υπερφορολόγηση του κάτι που ξεκίνησε δειλά – δειλά με την Μεταπολίτευση και επι κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή από 0-3% και έχει φθάσει σήμερα να βρίσκεται μηνιαίως στο 15%, εκτός φυσικά από την ετήσια φορολόγηση, είμαστε το μοναδικό κράτος που φορολογεί τους Ναυτεργάτες, ενώ σε άλλα κράτη οι Ναυτεργάτες έχουν φορολογική απαλλαγή λόγω της εισροής συναλλάγματος στην χώρα τους, φυσικά να μην αγνοήσουμε στα βάρβαρα χρόνια των Μνημονίων τα έξτρα χαράτσια που πλήρωναν για «Αλληλεγγύη» και «Πρόνοια», αλλά για όλους αυτούς καμιά πρόνοια από το Ελληνικό κράτος.
Μεγάλη βέβαια είναι και η αφαίμαξη για την εξαγορά της θαλάσσιας υπηρεσίας στα υπό ξένη σημαίας πλοία και η φορολόγηση τους.
Τα τελευταία χρόνια έχει μονιμοποιηθεί η εφεύρεση των καρεκλοκένταυρων των ναυτιλιακών εταιρειών για τους νέους Ανθυποπλοιάρχους και Γ΄ Μηχανικούς η ναυτολόγηση τους για ένα σημαντικό διάστημα με τον βαθμό του Τζούνιορ(!!??), βαθμός που δεν υπάρχει και δεν υπάγεται στην ΣΣΕ, και ο λόγος είναι για να κερδίσουν μερικές χιλιάδες ευρώ οι εφοπλιστές αν και εκτελούν υπεύθυνη βάρδια τόσο στην Γέφυρα όσο και στο Μηχανή, για τον λόγο αυτό ο προηγούμενος υπουργός Ναυτιλίας δέχθηκε την κατάργηση της ΣΣΕ.
Οι ποντοπόροι Ναυτεργάτες παραμένουν οι πλέον αδικημένοι μιας και εκτός των άλλων, έχουν να δουν ανανέωση της ΣΣΕ από το 2008 και το επάγγελμά τους δεν υπάγεται στα βαρέα και ανθυγιεινά!!!
Φυσικά όλες οι κυβερνήσεις και με την συναίνεση των πουλημένων διοικήσεων της ΠΝΟ ήταν και είναι πιστές στις εντολές των εφοπλιστών.
Το να σκύψουν οι ναυτιλιακές εταιρείες πάνω σε αυτά τα σοβαρά ζητήματα, ίσως είναι η νέα πρόκληση γι’ αυτές στον αγώνα να μείνουν μπροστά στην παγκόσμια ανταγωνιστικότητα για τα καλύτερα ναυτικά «ταλέντα» της αγοράς.
Μένει να δούμε ποιες από τις εταιρείες θα σηκώσουν το γάντι των προβληματισμών που θέτουν οι επαγγελματίες της θάλασσας.
Και μην ξεχνάτε τι θα συμβεί αν οι Ναυτεργάτες όλων των χωρών συμφωνήσουν να σταματήσουν τα πλοία για μερικές ημέρες!!
Με συναδελφικούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς Δ.Σ ΠΕΣ ΝΑΤ
