«Η θάλασσα στην ποίηση» Συζήτηση για την ποίηση στο Μουσείο Μαστίχας Χίου

  Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21/3), το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) διοργανώνει, σε συνεργασία με την ομάδα «Σείστρο», την Κυριακή 20 Μαρτίου (ώρες 12:00-14:00), συζήτηση για την ποίηση στο Μουσείο Μαστίχας Χίου.   Με τη συμμετοχή των μελών της ομάδας «Σείστρο», μιας «συν-φωνίας ποιητών και φίλων της ποίησης» που δραστηριοποιείται στη Χίο, η συζήτηση θα εστιάσει στη θάλασσα ως πηγή έμπνευσης, μέσα από το έργο γνωστών και άγνωστων ποιητών, οι οποίοι, με θαυμασμό και δέος, λυρισμό κι ευαισθησία, νοσταλγία και πίκρα, υμνούν το υγρό στοιχείο…

Περισσότερα

Η συγγραφέας τον μικρών μας φύλων Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη

      Μπορεί ένα παραμύθι να μάθει στα παιδιά να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους; Την απάντηση μας δίνει η συγγραφέας Dr Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη μέσα από το νέο της βιβλίο για τους μικρούς μας φίλους που μόλις κυκλοφόρησε. «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Φελίσια. Η Φελίσια ζούσε με τους γονείς της σε ένα παραθαλάσσιο χωριό που φημιζόταν για το παλιό του κάστρο και τις ωραίες ακρογιαλιές. Εκεί, στη θάλασσα, ζούσαν και οι λαμπυρίδες του βυθού. Όλοι στο χωριό ήξεραν πως μπορείς να μιλάς στις λαμπυρίδες του βυθού κι…

Περισσότερα

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΔΥΟ

    Η Χιώτικη Διαφάνεια και ο ΑΝΤ1 ΑΙΓΑΙΟΥ συμμετέχει στην ημέρα των ερωτευμένων του Αγίου Βαλεντίνου και Τιμής Ένεκεν κάνει αφιέρωμα στον μεγάλο έρωτα της Χίου, του στενού μας φίλου και συνεργάτη Λευτέρη Πυκνή και της αειμνήστου συζύγου του Ιουλίας, που γεννήθηκε 17 Φεβρουαρίου και έφυγε πρόωρα πριν εννέα χρόνια 10 Μαΐου 2013. Γιαυτό ακριβώς προβάλουμε δημοσίευμα του 2016 της συνεργάτιδάς μας Τασσώ Γαίλα πού αναφέρεται στον έρωτα και την πορεία ζωής, μέσα από τα τρία βιβλία του Λευτέρη και Ιουλίας Πυκνή! Λευτέρη Πυκνή «Ενθύμιο 1967-1969» Το δεύτερο βιβλίο…

Περισσότερα

Τριολέτα γένους θηλυκού – Στέλλα Πετρίδου | Νέα έκδοση

      Αριθμός σελίδων: 68 Έτος έκδοσης: 2021 Εκδόσεις: Άλφα πι   Το τριολέτο ή «τριολέ», αποτελεί το ολιγόστιχο ποίημα οκτώ στίχων, ποικίλου περιεχομένου, πού γεννήθηκε και καλλιεργήθηκε στη Γαλλία τον 13ο αιώνα μ.Χ. Πρόκειται για μια ρυθμομετρική φόρμα ποίησης, στην οποία ο πρώτος στίχος επαναλαμβάνεται τρεις φορές, και ως τέταρτος και ως έβδομος.  Προέρχεται από τη γαλλική λέξη «triolet», ενδεχομένως λόγω της ανωτέρω τριπλής επανάληψης του ίδιου στίχου ή λόγω του ότι μόνο τρεις στίχοι της στιχουργικής αυτής φόρμας δεν επαναλαμβάνονται. Επίσης, ο δεύτερος στίχος επαναλαμβάνεται και ως…

Περισσότερα

Τζένη Συρρή- Χαννάκη. Το φεγγάρι τραγουδά.

    Αύριο η ημέρα της ‘κόκκινης’ σελήνης ευκαιρία για ένα μίνι αφιέρωμα στο φεγγάρι που εμπνέει και μαγεύει  τους ποιητές, δημιουργούς όλων των ειδών της τέχνης καθώς  και εμάς τους κοινούς θνητούς… Βόλτα στο φεγγάρι  λοιπόν,με δυο ποιήματα της ταλαντούχου Χιώτισσας ποιήτριας Τζέννης Συρρή-Χαννάκη.   Το φεγγάρι τραγουδά (1)   Πήρε κιθάρα το φεγγάρι τ’ ασημένιο κι ήρθε τραγούδι στο μπαλκόνι μου να πει. Με της αγάπης το ραβδί το μαγεμένο το χρόνο έσβησε στης νύχτας τη σιωπή!   Την κούπα μου ’δωσε της μνήμης να γεμίσω, τη μελωδία…

Περισσότερα

Τάσου Νικολόπουλου: Άτιτλο.

  Κοντά μας σήμερα ο γνωστός και δημοφιλής της στήλης λόγιος και ποιητής Τάσος Νικολόπουλος με ένα άτιτλο ποίημα του.   Άτιτλο. Με τη νύχτα θα μοιραστώ το σιωπηλό κρεββάτι, αγκαλιά, τρυφερά, να μου χαϊδεύει τ’ ανύπαρκτα μαλλιά και ιστορίες να της εξιστορώ, σιγανά, σαν φλόγα από καντήλι, τ’ άστρα μαζεμένα εκεί σιμά, στου κρεβατιού τα πόδια, καθισμένα, μαγεμένα ν’ ακούν. Χωρίς προστασία καμμία, φτωχό χορτάρι των αγρών, εκτίθεμαι στ’ άγρια κύματα των πλάνων ονείρων σου και σε συναντώ πιο όμορφη από ποτέ, μα πάντα άπιαστη κι απροσπέλαστη σαν τον…

Περισσότερα

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ. Χρίστος Μπελλές: Διοτίμα Ποίηση. Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.

  Μετά από μία σειρά ποιητικών συλλογών οι περισσότερες των οποίων βραβευμένες στην Ελλάδα και το εξωτερικό ο Χρίστος Μπελλές μας παραδίδει ακόμη μία συλλογή υψηλής αισθητικής, την ποιητική συλλογή: «Διοτίμα’. Έχοντας  διαβάσει προηγούμενες συλλογές του ποιητή ίσως περιμένατε να μιλήσω συγκριτικά με εκείνες ,να εκφέρω γνώμη αν υπήρξε πρόοδος- σκαλοπάτι ανόδου κλπ, τα συνήθη δηλαδή που διαβάζουμε στις κριτικές, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί γιατί ο ποιητής μας ‘μπήκε’ δυναμικά και  ώριμα εξ αρχής στο χώρο της ποίησης συγγράφοντας ποίηση υψηλών προδριαγραφών, ιδιαίτερης καλαισθησίας, φινετσάτη όπου με λεπτοδουλεμένη…

Περισσότερα

ΔΟΚΙΜΙΟ. ΑΚΑΘΕΚΤΗ ΕΠΙΒΟΛΗ Γράφει ο Κώστας Λιάκος.

  Τραγικά ελλείμματα πίστεως και Δικαίου σαν να κυριαρχούν. Η παγκόσμια επιβολή μιάς σύγχρονης κυριαρχίας, καθημερινά ξεχύνεται ακάθεκτη• μιά που κάθε οχυρό, κάθε αντίβαρο ισορροπίας, φαντάζουν τώρα για όσους λίγους, καλούς, ισορροπημένους, εκλεκτούς με νοσταλγία• αφού η επιστροφή τους είναι για την ώρα, επώδυνη χίμαιρα. “Μιά θεϊκή παρέμβαση ας ήτανε να γίνει Δίκαιας τιμωρίας, σε ό,τι μέχρι τώρα ανενδοίαστα, αδιάντροπα εξακολουθεί να επικρατεί”. Είναι μιά σκέψη κάτω από μιά ασφυκτική, εξωφρενική πίεση, που όμοια της δεν υπήρξε• τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες. Το έλλειμμα πίστεως που αναφέρθηκε στην αρχή και που…

Περισσότερα

Του Αλέκου Χατζηκώστα: <Επί ευρωπαϊκού εδάφους>.

  Σήμερα σας αναρτώ σε πρώτη δημοσίευση ένα νέο ποίημα του δημοφιλή στην  στήλης μας ποιητή  Αλέκου Χατζηκώστα. Επί ευρωπαϊκού εδάφους Η Ελλάδα μας περίμενε (ή έτσι πιστεύαμε) παντού σ’ όλο τον κόσμο καθώς ταξιδεύαμε έχοντας την σταυρωμένη στο μέρος της καρδιάς μας   Περπατώντας με βήματα σταθερά, πικρά, σιωπηλά διατηρώντας μνήμες από σύντομες συναντήσεις βιαστικά αντίο και εκείνο το γλυκό με το καφέ να μας υποδέχεται στις ευρωπαϊκές πλατείες όπως τον Οδυσσέα και ας μην υπήρχαν πια Πηνελόπες. Αλέκος Χατζηκώστας. ………………………………………………………………………. Σχόλιο: Μάλιστα. ‘Ευρωπαϊκές πλατείες’-πλατείες, πιθανόν ο ποιητής να…

Περισσότερα

Αγγελική Γιαννέλου: Ο Παιδικός μου Φίλος

  Απόσπασμα του ποιήματος της Αγγελικής Γιαννέλου <Ο Παιδικός μου Φίλος>.   Τίτλος: <Ο Παιδικός μου Φίλος>. Ο παιδικός μου φίλος γέρασε. Τα μάτια του, κρυφή πηγούλα όλο θάρση, π’ ανάβλυζαν τ’ Αύριο, τα χέρια, που το ‘μέρευαν μ’ ορμή, μ΄ ορμή, που χύνονταν στις ίνες τών γενεών, μ΄ ορμή, που χύνονταν, ώς να πιστέψουν Στη ρίζα τού λόφου, με τ΄ αγέραστα πεύκα τού Χτες, τα κυπαρίσσια τού Αύριο και τον μικρό, παντοτινό σταυρό Στο δρόμο, που ‘ζωνε σφιχτά τον ανήφορο – σαν φίδι, που ξέρει να παραμονεύει τον πιο…

Περισσότερα