Κατηγορία: Το διήγημα του Σαββάτου

  Γράφει η Τασσώ Γαΐλα. Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία κι ο σημαντικός της εκπρόσωπος Κώστας Βασιλάκος σήμερα κοντά μας με ένα διήγημα από το βιβλίο του ‘ Περι-Διαβαίνοντας’, συλλογή διηγημάτων έξη  συνολικά από τα οποία δεν ήξερα ποιο να διαλέξω για να σας παρουσιάσω. Τελικά διάλεξα το ‘ Ολονυχτία’ .. όχι γιατί είναι το μικρότερο σε μέγεθος αλλά γιατί… ας το ανακαλύψετε μόνοι σας…. Ολονυχτία. Ένα βράδυ χάσαμε την όρεξη για παιχνίδι, αν και το ξεκινήσαμε, όπως πάντοτε, στην ώρα του, πιστοί στο ραντεβού μας. Είχαμε ακούσει από το απόγευμα για…

ΜΑΝΑ -Θυμάμαι τα δάκρυα της μάνας μου.Ήμουν δώδεκα χρονών,πήγαινα ακόμη στην ΣΤ΄Δημοτικού και σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου στην αλάνα της γειτονιάς μου έπεσα κάτω,χτύπησε το αριστερό μου χέρι σε μια πέτρα και το έσπασα σε δυο μεριές,στο ύψος του πήχυ. Ο μικρότερος αδελφός μου με έναν φίλο μου με πήγαν σπίτι και μόλις η μητέρα μου αντίκρυσε το χέρι μου σπασμένο,να κρέμεται σαν κούτσουρο,έβαλε τα κλάματα. Εγώ προσπαθούσα να φανώ ψύχραιμος και την παρηγορούσα οτι δεν είναι τίποτα και σύντομα θα περάσει,αλλά αυτή δεν σταμάτησε στιγμή να κλαίει,ακόμα και όταν…

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα. Παραμύθι φιλοξενεί η στήλη μας σήμερα κι όχι διήγημα. Παραμύθι της εξαίρετης συγγραφέας και ποιήτριας Νατάσσας Θάνου – Συμεωνίδου κατοίκου Πειραιά με καταγωγή από την Εύβοια. Η Νατάσσα Θάνου –Συμεωνίδου είναι γνωστή στο χώρο των γραμμάτων με το καλλιτεχνικό όνομα Δόνα Αμαρυλλίς-πράγματι ποιητικό όνομα- και πρόκειται για μία εκλεκτή λογοτέχνιδα χαμηλών τόνων με πολλές βραβεύσεις και διακρίσεις όπως αυτή που μόλις απέσπασε στο Ε’ Συνέδριο Αμφικτυόνων και την Αμφικτυονία Ελληνισμού.(Έδρα : Θεσσαλονίκη). Ο λόγος στην δημιουργό. Έρχονται Χριστούγεννα… Στολίζονται τα πάντα… Στολίστε την καρδιά σας… Με…

Φιλοξενούμενη συγγραφέας η Αργυρώ Ζαννίκου-Ψώρα. Υπήρξε κάποια εποχή του περασμένου αιώνα, που οι άνθρωποι διασκέδαζαν, ακόμα και με την φτώχεια τους, τα παθήματα τους, ή τις κακοτυχίες τους. Η ειλικρίνια τους, δεν γνώριζε ενδοιασμούς και υστετορουλίες. «Αγνοί και καθαροί τη καρδία», ομολογούσαν σε γνωστούς και φίλους , κάθε καλό ή κακό που τους συνέβαινε. Έτσι όχι μόνο μοιραζόταν το πρόβλημα τους και ανακουφίζονταν, γιατί «ο πόνος μοιρασμένος, στα μισά χωρισμένος», λέει ο λαός, αλλά άκουγαν και μία δεύτερη γνώμη, από αυτούς που πίστευαν πως τους αγαπούν και συμπάσχουν μαζί τους.…