Κατηγορία: Το διήγημα του Σαββάτου

Το Διήγημα του Σαββάτου. Ο πατέρας μου – μύρο το κύμα που τον τύλιξε – δεν είχε σκοπό να με κάμει ναυτικό. – Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, απ’ τ’ άτιμο στοιχειό! Δεν έχει πίστη, δεν έχει έλεος. Λάτρεψέ την όσο θες, δόξασε την· εκείνη το σκοπό της. Μην κοιτάς που χαμογελά, που σου τάζει θησαυρούς. Αργά γρήγορα θα σου σκάψει το λάκκο ή θα σε ρίξει πετσί και κόκαλο, άχρηστο στον κόσμο. Είπες θάλασσα, είπες γυναίκα, το ίδιο κάνει. Και τα έλεγε αυτά άνθρωπος που έφαγε τη ζωή του…

– Φωτεινή, μέσα στην κατσαρόλα έχει μείνει λίγο κοτοπουλάκι, να το φάω; ρώτησε την γυναίκα του ο Σάκης. – Φτου σου, να μην αβασκαθείς, απάντησε εκείνη με το ολόφωτο χαμόγελο της. Ένα χαμόγελο που φωτίζει ακόμα πιο έντονα θαρρείς, μιά αδιάκοπη λαιμαργία. Ο Σάκης έχει ένα θηριώδες παρουσιαστικό. Το κάθε του βήμα θυμίζει κατολίσθηση βράχου, έτοιμου να θάψει κάτω από τον τεράστιο όγκο του, ολόκληρες αλυσίδες μπακάλικων. Η ανάσα του πάντα βγαίνει με ένα μουγκρητό στην θέα οποιουδήποτε φαγητού. Η επιβλητική του μορφή σ’ ένα τέτοιο αντίκρισμα, μεταμορφώνεται τότε, σε…

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα. Μετά από μεγάλο διάστημα απουσίας σήμερα η στήλη του Διηγήματος έχει την χαρά να φιλοξενεί και πάλι τον εκλεκτό διηγηματογράφο Κώστα Λιάκο, δημοφιλή σε εσάς τους φίλους αναγνώστες των λογοτεχνικών σελίδων της diafaneia.eu και από την στήλη της ποιήσεως όπου και συμμετέχει σποραδικά.   Τίτλος: Η ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ Η ΠΙΚΡΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ Τα εικοσάχρονα νιάτα του κοριτσιού εκείνο το πρωινό της Κυριακής, απαρατήρητα δεν ήταν δυνατόν να περάσουν. Με δέντρο ξεχωριστό φάνταζαν, κατάφορτο από καρπούς που η στέρηση τους, αμάρτημα και αδικία να θεωρούνται θα έπρεπε.…

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα. Δύο μικρά πεζά ερωτικά κείμενα φιλοξενεί σήμερα η στήλη του διηγήματος, δύο κείμενα του λογοτέχνη Θοδωρή Μαντά που σας τον παρουσιάζω για πρώτη φορά. Και τα δύο κείμενα είναι εξαιρετικά υψηλού επιπέδου, αξίζει τον κόπο να τα διαβάσετε. Πεζά που θυμίζουν ποίηση ή ποιήματα που θυμίζουν πεζά; Είναι πεζός λόγος τα δύο  γραπτά του Θοδωρή Π. Μαντά με έντονο λυρισμό, η δική μου τοποθέτηση. Ερωτική Κραυγή… Μέσα στις πιο δυνατές στιγμές που χαρίζουν του έρωτα οι φλόγες οι πορφυρές ακούς του απείρου τις σιωπές που αναβλύζουν…